Column Jan Roos: Links heeft de Tweede Wereldoorlog geclaimd, gepolitiseerd en met propaganda omgeven

Het gaat niet goed met de nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog. Een "gigantisch" en nog niet genezen trauma, aldus Jan Roos. Maar linkse politici en organisaties hebben de oorlog gebruikt als "zwaard om een ander mee aan te vallen". Bewijzen zien we in het veelvuldig uitschelden voor "fascist" en de richting die het Nationaal Comité 4 en 5 mei op beweegt onder leiding van ex-NPO'er Hans Laroes.

De Tweede Wereldoorlog is een gevaarlijk onderwerp. Voor je het weet zeg je iets verkeerds, ook al zeg je niets verkeerds. Deze allesvernietigende storm over de aarde leverde 72 miljoen doden op en een gigantisch trauma, dat tot de dag van vandaag voortduurt. We zijn nu 75 jaar verder en nog steeds is het een open wond. De oorlog is na driekwart eeuw springlevend, maar ik denk niet op de juist manier.

Het zou een les voor ons allen dienen te zijn en niet een schild of zwaard om jezelf mee te beschermen of een ander mee aan te vallen. De Tweede Wereldoorlog is namelijk tot op het merg gepolitiseerd. Want toentertijd was de indeling goed of fout, Über- of Untermensch, maar tot mijn spijt bestaan die kwalificeringen nog steeds. Vrijdenken mag, maar dan wel op maar één manier.

Links heeft de oorlog geclaimd. Dat gebeurde rond de jaren '60. Het was opeens normaal om mensen met wie je het niet eens was fascist te noemen. Daarmee is de kous ook gelijk af, want eenmaal bestempeld als fout is het snel klaar met je.

Dertig jaar later werd de Wet van Godwin geïntroduceerd. Mike Godwin stelde dat als een online-discussie maar lang genoeg duurt, een van de deelnemers geheid een keer de vergelijking met de nazi's of Hitler trekt. En dat die absurde vergelijking afbreuk doet aan de ernst van onder andere de Holocaust. Niet dat dit voor veel mensen iets uitmaakt: zonder knipperen is iedereen en alles, die het niet eens is met hun, voornamelijk, linkse denken een fascist. Hoe krom die redenering ook vaak is.

Om het iets af te zwakken wordt ook de term extreem-rechts gebruikt. Daarmee wordt overigens precies hetzelfde bedoeld. Immers was Hitler in hun ogen dan ook extreem-rechts. Ik heb al mening historicus over mij heen gehad als ik dat in twijfel trok. Maar laat ik het, zij het voorzichtig, zo stellen: iemand die zich nationaal-socialist noemt, het fascisme aanhangt - dat een vertakking is van het socialisme - en er ook een socialistische manier van denken, doen en regeren op nahoudt, zou zomaar eens een socialist kunnen zijn. En die zijn over het algemeen nou niet rechts, laat staan extreem-rechts. Maar genoeg hierover, want het vertroebelt mijn verhaal.

Mijn zoons kwamen met een boekje thuis. Een 'her-/vrij-/be-/aan- denkboek' van Nationaal Comité 4 en 5 mei. Nu vind ik geschiedenisonderwijs bijzonder belangrijk, ik heb het ook niet voor niets gestudeerd in Utrecht, dus met veel enthousiasme sloeg ik het open. Ik ben me dood geschrokken. Wat een politiek gestuurde propagandistische linkse onzin. Wat niet zo gek is als je beseft dat Hans Laroes (oud-hoofdredacteur NOS en fervent gebruiker van de Godwin) bij het Comité de scepter zwaait.

Al op pagina negen begint het. Een tekening van de naar Engeland gevluchte Koningin Wilhelmina met de tekst: 'Op deze dag spreekt ze het Nederlandse volk voor het eerst moed in via Radio Oranje. Ze doet dat in de oorlog vaker.' Ja, dat klopt. In vijf jaar tijd bij elkaar zes keer, gezamenlijk precies 3,5 uur. Dat is beschamend weinig. Zeker als je veilig in Londen obligate praatjes houdt over moed. Maar het boekje bulkt van de Oranje-propaganda. Inclusief een voorwoord van de Koning. En op pagina twintig de vraag: 'Waarom hoef je in een democratische rechtstaat niet de cel in voor het dragen van een oranje trui?' Joe! Verder is het volledig multiculti. Een verhaal over een zwarte verzetsstrijder, met foto's en verhalen van huidige vluchtelingen van nu.

Maar als klap op de vuurpijl een introductiefilmpje op de website, waar voor de jeugd bekende mensen een ingestudeerd praatje opdreunen. Rapper Snelle zegt het volgende: 'Vrijheid is voor mij niet per se altijd zeggen wat ik vind, maar wel altijd mogen vinden wat ik vind.' Als de jeugd leert dat dit vrijheid is, dan maak ik me ernstig zorgen over de toekomst.