Meisjes met grote ego's maar kleine borsten

Hoera! We hebben een nieuwe controverse binnen de zichzelf onanerende hipster media-elite. En eentje met potentie die in de ‘hyperrealiteit’ van de verongelijkte wereld die twitter heet in vruchtbare aarde zal vallen gelijk het eerste cumshot in een buckake filmpje. Bovenop de stellingen die betrokken zijn rond de immer boeiende Zwarte Piet en alles dat met “RACISME!” samenhangt, gaan we eindelijk de tegenstelling tussen man en vrouw uitvergroten tot een orgie van frustratie en egotripperij.

Ene Julian Blanc is een versiercoach die er nogal vrouwonvriendelijke technieken op na schijnt te houden. Hij wordt een mediahype omdat er vrouwen in verschillende landen zijn die hem proberen de toegang tot hun land te ontzeggen. Enter Thierry Baudet die een boekje over versiercoaches geschreven schijnt te hebben. Julian Blanc heeft gelijk! Vrouwen willen nu eenmaal overmand worden, zegt hij. Het is duidelijk dat er wat seksuele frustratie onder Baudets visie verborgen gaat dus succes verzekerd. De volgende dag zit hij met zijn zijden bloesje half open in het programma Mathijs van Nieuwkerk verkoopt nog een boek of servies waar hem het vuur aan de schenen gelegd wordt door vrouwenverslinder Van Nieuwkerk en ja hoe zou je Fillemon Wesselink moeten typeren in het SEKSIME!-debat? O ja, en nog een BNN-meisje.

‘Weet je wel dat Blanc adviseert dat je vrouwen die niet willen, met hun hoofd naar je kruis moet duwen!’ werpt Mathijs Baudet voor de kalfsleren lakschoentjes. De continue geïnterrumpeerde Baudet sputtert nog tegen dat die uitspraak een ‘jongens onder elkaar in de kleedkamer ding’ is dat afleidt van de essentie. Hij wordt niet gehoord en dat is gek. Wellicht dat Fillemon er op de korfbalclub verschoond van gebleven is maar je zou toch denken dat Van Nieuwkerk in zijn door het harde gras gescheurde glimmende te hoog opgetrokken jaren 70 voetbalbroekje, het een en ander heeft meegemaakt in de kleedkamer op het gebied van seksisme?

De middag voor de uitzending had ‘handelaar in kennis’ Linda Duits op The Post Online al een plasje kunnen doen. Hoe positioneer je jezelf als ‘rogue media scholar’ in dit gevoelige debat? Pragmatisch natuurlijk! Heel veel mannen en vrouwen zijn nu eenmaal zielig en onzeker – Linda zelf niet – en als Blanc daar binnen de wet geld aan kan verdienen, soit! Linda gebruikt zelfs het woord LUL in plaats van ‘kruis’ om als one of the guys de feministische pestkopjes even de les te lezen.

De schrijver dezes was enigszins teleurgesteld vanwege het ontbreken van het gebruikelijke wetenschappelijke sausje dat Linda placht te bereiden om zich van het onwetende plebs te distantiëren. Maar gelukkig was daar Bo van Houwelingen twee uur later op de TPO. En nu wordt het pikant mensen! Want ow ow Bo is de ex van Bodet. Maar nee, we krijgen helaas niet te horen hoe groot of klein de lul van Bodet is. Bo begint namelijk een verhandeling over de problematische vercommercialisering van het gevoelsleven dat seksisme in de hand werkt. Ik denk aan Bo en Bodet en stel me voor hoe het er bij hen in de slaapkamer aan toe ging. Een haast Teeuwiaans topos zou je zeggen. Eerst samen filosoferen over Montesquieu en Voltaire om daarna als een speer naar de plee te rennen om die natte la vol te blaffen met but. Zou Bo met haar ‘wereld van markt en strijd’ Houellebecq gelezen hebben?

Ja natuurlijk. Want Bodet zo blijkt heeft Houellebecq zeker gelezen. Hij wordt namelijk in het stuk van ene Olga Kortz in de Volkskrant als Houellebecq-imitator en zelfs vervalser(!?) weggezet. Olga vindt Bodet (ISLAMOFOOB, EUROSCEPTICUS!) niet leuk want dat laatste had ze van horen zeggen meldt ze. Olga is wel de eerste vrouw die zich enigszins laat kennen. Ze ‘weet dat er veel puistige jongens met kleine piemels op deze wereld met hun ziel onder hun arm lopen omdat ze geen idee hebben hoe ze een vrouw moeten aanspreken, laat staan versieren.’ Puistige jongens met kleine piemels. Olga probeert hier op een specifieke vernederende manier ons mannen echt te raken. Een kleine piemel, of lul zoals Linda Duits zou zeggen, is natuurlijk iedere man zijn ergste nachtmerrie. Er spreekt echter ook wat frustratie uit Olga’s stuk, alsof ze ook niet helemaal tevreden is met zichzelf. Als mannen zouden moeten raden waarmee Olga niet helemaal tevreden is, dan zijn het haar borsten. Die zijn waarschijnlijk niet groot. Cup Madurodam. Waar vrouwen het idee vandaan halen dat mannen alleen van grote borsten houden is ons mannen nog steeds een raadsel. Het enige leuke aan siliconen borsten is dat ze zo keihard schijnen te knallen tijdens crematies. Het gaat niet om de grootte of dikte Olga

En nu niet allemaal gaan roepen dat ik me aangesproken zou voelen door Olga’s puistige kleine piemels. Hoewel ik een Long Dong Silver, noch een Rocco Siffredi ben, heeft Allah me gezegend met een prima apparaat. Nadat ik Elementaire Deeltjes in 1999 had gelezen, vertrokken een vriend en ik direct naar Cape d’Agde om in ons blote kont bij de slager vlees in te kopen en onze lullen flink in het zonnetje te zetten. Ik herinner me dat we daar voor het eerst echt door een vrouw verkracht werden.

Hoewel terugkijkend op een rijk en gevarieerd seksleven, is onzekerheid ten opzichte van vrouwen mij nooit vreemd geweest. Vrouwen zijn nog steeds onbegrijpelijk en ik heb zoals veel mannen moeite gehad met de rationele geprogrammeerde maatschappelijke gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen, het verschil in hang naar lust en geilheid tussen jonge mannen en vrouwen gecombineerd met een aseksuele burgerlijke opvoeding. Het wordt tijd dat wij mannen uit de kast komen om de trauma’s die hier het gevolg van zijn te bespreken. De Kleedkamerdialogen. Ik zie ze nu al voor me. Het wordt tijd dat wij mannen open naar vrouwen worden over hoe seksistisch wij wel niet zijn onder elkaar. Ze moesten karbiet lusten!

Ondergetekende verheugt zich dan ook op de komende discussies die nieuwe loopgraven zullen trekken. Dwars door de reeds bemande stellingen binnen de hypermedia inzake het racismedebat. Discussies waarbij de lul weer zijn terechte plaats in het centrum van het publieke debat opeist. Hoe zitten bijvoorbeeld de mannenbroeders van de mohammedaanse persuasie in deze materie? En wellicht kan kunstenaar Quinsy Gario zijn licht laten schijnen over de vrouwvriendelijke postkoloniale en postmoderne rapwereld die pareltjes voortbracht zoals die van Mystical Shake Your Ass: ‘I came here with my dick in my hand! Don’t make me leave here with my foot up your ass, be cool!’