Meehuilen met de eco-wolven

Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler.

Onlangs werd mij op een discussieforum, onder de titel: 'Hebben sceptici een punt?', gevraagd:

1. In hoeverre is energietransitie een effectief middel om de gevolgen van klimaatverandering tegen te gaan?
2. Staan de kosten hiervoor in verhouding tot de vermeden schade?
3. Op wat voor manieren kan de effectiviteit worden verbeterd?

Wat hierop te antwoorden?

Eerst, ik vrees dat met klimaatverandering opwarming bedoeld wordt. Of denkt men echt zodanig de regelknoppen te kunnen beheersen dat het klimaat nooit meer verandert, ook niet afkoelt? Het hernieuwbaar taalgebruik lijkt deze megalomane naïviteit te reflecteren.

En verder. Het zal velen zijn ontgaan dat het begrip energietransitie verengd is tot hernieuwbare energie. Dit is in strijd met het duurzaamheidsprincipe dat in het Brundtland-rapport geformuleerd is. In dit rapport wordt een evenwicht bepleit tussen ecologie, economie en maatschappij. De extreme nadruk op ecologie in de afgelopen decennia heeft dit evenwicht verstoord. Alleen al hierom is het Nationale Energieakkoord onvoldragen. Dit nog afgezien van het ondemocratisch weren van de burger/belastingbetaler en de ingenieurs die de kosten vooraf hadden kunnen berekenen. Overigens stappen gepasseerde burgers nu naar de VN. Zie hier en hier.

Inmiddels is vast komen te staan dat de AGW-hypothese ('Anthropogenic Global Warming'; door de mens veroorzaakte opwarming) is weerlegd. Op zijn best is het effect van menselijke CO2 onmeetbaar t.o.v. de natuurlijke factoren van klimaatverandering. Het behoeft dan ook geen verwondering te wekken dat alle klimaatmodellen van het IPCC hebben gefaald. Voorspellen is lastig, vooral als het om de toekomst gaat, zei Fermi al.

Kijken we naar het effect dat hernieuwbare energieopwekking heeft op de economie en maatschappij, dan moet worden geconstateerd dat die de welvaart en de ecologie schaadt en bovendien maatschappelijk ontwrichtend werkt. De burger/belastingbetaler wordt ondemocratisch gedwongen tot wel  honderd euro per maand extra te betalen. Biomassa zal leiden tot ontbossing, tenzij bomen even hard groeien als dat ze verstookt worden en er bij de verbranding geen CO2 vrijkomt. En het maatschappelijk ontwrichtende effect is het gevolg van het marktverstorende effect van het subsidiebeleid met banenverlies als gevolg.

Mocht het nog niet genoeg zijn om de burger/belastingbetaler te bedotten, dan is daar het argument van onafhankelijkheid van Poetins gas e.d.. Voor het gidsland Denemarken geldt thans 2,4% bijdrage van wind en zon aan de binnenlandse productie, en 0,07% aan de consumptie. Voor Nederland gelden 0,2% respectievelijk 0,03%. De relevantie van hernieuwbare energie zal niet veel hoger kunnen worden, en eerder lager uitvallen, door de fysische begrenzingen van hernieuwbare energiebronnen en de snel stijgende energiebehoefte.

Men moet verder bedenken dat stroom uit wind en zon in ten hoogste 5% van de tijd en door louter toeval de vraag van dat moment kan dekken. In de overige 95% wordt deze stroom doorgedraaid zoals op groenteveilingen of gedumpt. Zou men dit met smart grid bedoelen?

De kosten voor alleen al windenergie in het Energieakkoord (exclusief SDE+) bedragen ca. € 60 miljard waarvan het leeuwendeel elke 15 jaar opnieuw zal moeten worden opgehoest. Het aandeel wind komt slechts op 3% terwijl 14% in 2020 het doel is!

Ooit hadden wij de Gouden Eeuw; ik vrees dat ons een loden eeuw wacht met een duurzame armoede in het verschiet.

Voorts moet het idee worden losgelaten dat er een hoge urgentie bestaat voor de hernieuwbare transitie alsof fossiele energiebronnen zoals schaliegas, nieuwe boor- en winningtechnieken, abiotische olie en 'Underground Coal Gassification' niet voorhanden zijn. In ditzelfde beeld past de gedemoniseerde kernenergie. Door opwerking is er voor tienduizenden jaren uranium beschikbaar. Winning uit zeewater zal de kosten per kWh met slechts €cent 0,65 verhogen (zie 'Onbeperkt klimaatneutrale stroom' van Arie de Goederen).

Voor thorium geldt eender wat beide een vrijwel oneindige beschikbaarheid biedt.

De veiligheid/mortaliteit van kernenergie laat alle andere vormen van energiegebruik en -winning in de afgelopen 60 jaar ver achter zich.

En dan is daar dat eeuwige kernafval! Het treurigste staaltje van hypocrisie dat ik ooit heb meegemaakt. Zwaar chemisch afval (categorie 4) namelijk kent i.t.t. kernafval geen halfwaardetijd; het vergaat nooit. Thans ligt in een verlaten kalimijn (Herfa Neurode) in Duitsland een hoeveelheid van dit afval genoeg om de wereldbevolking uit te roeien. Maar kijk aan, als uit de hoge hoed getoverd is er hier geen gevaar voor het grondwater! Een geologisch wonder! Zie ik de jongens en meisjes van Greenpeace zich aan de transporttreinen ketenen? Kernafval daarentegen vergaat wel. Hoogradioactief zelfs in minder dan 1.000 jaar.

Dus luiden de antwoorden:

1. De huidige energietransitie beperkt zich tot hernieuwbare energiebronnen die door hun inherente tekortkomingen inferieur zijn aan elke andere energiebron en derhalve ongeschikt voor een duurzame energietransitie. Laat staan dat ze opwarming meetbaar beïnvloeden nu het menselijk effect is weerlegd.

2. De kosten van mitigatie kunnen nooit tegen de baten opwegen omdat bestrijding van vrijwel onmeetbare oorzakelijke schade vrijwel oneindige kosten met zich meebrengt oftewel: delen door vrijwel nul.

3. Daar hernieuwbare energie een inherent inferieur instrument is, zal bij uitbreiding ervan sprake zijn van effectiviteitverslechtering, nooit van verbetering.

Het zou een hele vooruitgang zijn als de protagonisten van hernieuwbare energie hun ivoren toren zouden verlaten en het rekenwerk aan bèta’s zouden overlaten. Ik heb moeten beluisteren dat een vertegenwoordiger van het ECN bèta’s hinderlijk vindt. Tja, zo krijg je de handtekeningen wel onder het Energieakkoord.

Wat een vooruitgang zou het zijn voor de Ontwikkelingslanden en de volgende generatie als die eco-romantici zouden beseffen dat de wereld ook andere prioriteiten kent dan alleen de korenwolf en een, overigens uitstekend gedijende, ijsbeer. Wat een zegen zou het zijn om van de constante stroom eco-alarmisme verlost te zijn die al 45 jaar sinds Carlson, Ehrlich, Osborn, A Gore, Greenpeace, WNF et cetera over ons wordt gestort. De wereld een beetje mooier achterlaten? . het stoppen van de vervuiling door het eco-alarmisme is een weldadige stap in de goede richting.

Laat ik eerlijk zijn, de vraagsteller heeft tenminste zijn verstand bij elkaar. Dit kun je van weinigen zeggen. Die huilen mee met de eco-wolven.

Aldus Jeroen Hetzler.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.