Medialogica: Israëlische economie stagneert met 7% groei

Kenmerkend was het vaak gehoorde "Israël is Bibi-moe. Heel erg Bibi-moe" wensdenken, zoals uitgesproken door bijvoorbeeld NOS-correspondente Monique van Hoogstraaten.

Verder gold dit vooral het vredesproces, de buitenlandse inmenging in deze Israelische verkiezingen, de kwestie Iran en de economische situatie van Israel.

Zoals inmiddels gebruikelijk werd geregeld gezegd dat alleen het linkse politieke blok het vredesproces nieuw leven zou kunnen inblazen.

Echter, Netanjahoe heeft dat van 2009 tot vorig jaar geprobeerd door ongekende stappen te nemen. Hij was de eerste Likoed-leider die bereid was een mogelijk toekomstige Palestijnse staat te erkennen. Hij kondigde een langdurige bouwstop in de ‘nederzettingen’ af. Hij liet bovendien, als gebaar van goede wil naar de Palestijnen - en tot afgrijzen van veel Israëli’s - 72 Palestijnse terroristen vrij uit de gevangenis.

De Palestijnse leider Mahmoud Abbas wees echter keer op keer elk vredesvoorstel van de Amerikaanse president Obama af. Zelfs het fundamentele uitgangspunt, de tweestatenoplossing – een staat voor Joden en een staat voor Arabieren – verwierp hij.

In plaats daarvoor koos hij voor een juridisering van het conflict door toe te treden dat allerlei internationale organen, iets wat in strijd is met eerdere vredesverdragen zoals de Oslo-akkoorden. En Abbas koos voor een eenheidsregering samen met Hamas, een terreurorganisatie die elke vredesovereenkomst met Israel volstrekt afwijst en alweer nieuwe bunkers en tunnels bouwt om oorlog te voeren.

De linkse Israëlische vredesonderhandelaar Tsipi Livni – bij deze verkiezingen de beoogd (roulerend) premier van links - beschrijft in een artikel in de links-liberale Amerikaanse krant de New York Times hoe dramatisch de Palestijnen vorig jaar het vredesproces opbliezen. Ook zij - met al haar concessiebereidheid - kon dat toen niet voorkomen.

De buitenlandse inmenging in deze verkiezingen is door de Nederlandse media niet gemeld.

Echter, er loopt inmiddels een onderzoek van de Amerikaanse Senaat naar de financiering door de regering Obama van de anti-Netanyahu campagne in Israël. Ook van Europese - vooral Scandinavische landen - is bekend dat zij allerlei linkse groepen in Israël financierden, tegen Netanyahu.

Met dit geld werden bijvoorbeeld bussen gehuurd om massaal Arabische kiezers naar de stembureaus te brengen. De Nederlandse media meldden wel de verontwaardiging van Netanyahu over de bussen, maar niet de achterliggende reden.

Overigens is de buitenlandse inmenging vermoedelijk een van de verklaringen voor het feit dat Likoed ondanks de slechte peilingen de verkiezingen toch gewonnen heeft. Mensen houden er niet van om gemanipuleerd te worden.

En voor Israëli’s gold dit des te meer omdat dit gedaan werd door Obama. Dat is iemand die in hun ogen al veel kwaad heeft aangericht in het Midden-Oosten, door zijn naïeve gedrag ten aanzien van moslimfundamentalisten. Denk daarbij aan het steunen van de Moslim Broederschap in Egypte, het paaien van de ayatollahs in Iran en het steunen van de zogenaamd ‘gematigde’ strijders in Syrië.

De toespraak van Netanyahu in het Amerikaanse Congres werd in de Nederlandse media vaak afgedaan als verkiezingsstunt.

Dit ondanks het feit dat Netanyahu een Iraans kernwapen al jaren als de grootste bedreiging voor de regio noemt - en ook een gevaar voor de rest van de wereld. De timing van de toespraak kwam niet voort uit de verkiezingen maar uit het binnenkort aflopen van de deadline voor de onderhandelingen met Iran.

Ging het bij de bovenstaande punten nog om halve waarheden, bij de economie sloeg dat door naar hele leugens. Zo schreef het persbureau ANP afwisselend over “de kwakkelende economie” en over “de haperende economie”, wat alle Nederlandse media klakkeloos overnamen.

De financiële zender BNR schreef bovendien: “de werkloosheid wil maar niet dalen.” In werkelijkheid is Israel echter, dankzij de economische hervormingen van deze en voorgaande Likoed regeringen, het enige Westerse land dat zich de afgelopen zeven jaar wist te onttrekken aan de wereldwijde economische crisis.

De Israëlische economie groeide ondanks die crisis zelfs jaar na jaar met minstens 3%. Buitenlandse investeringen stroomden en stromen toe en de export steeg met sprongen. Door de groei daalde de gemiddeld betaalde loonbelasting van 30% naar 21% (Westers gemiddelde: 36%). De staatsschuld en de inflatie zijn onder controle.

De werkloosheid daalde naar het laagste niveau in veertig jaar, waar die in andere Westerse landen juist steeg naar het hoogste niveau in veertig jaar.

Natuurlijk zijn er in Israël nog economische problemen. Waar niet? Echter, Israëli’s passeerden in 2011 de Italianen en Spanjaarden al in welvaart, en in 2014 de Japanners. De Italianen, Spanjaarden en Japanners zouden vast maar wat graag dezelfde economische ‘problemen’ als Israël willen hebben.

Doordat de Westerse wereld nu eindelijk uit recessie komt en Israël bovendien gaat profiteren van de ontwikkeling van ontdekte grote gasvelden, kan de economische groei zelfs nog versnellen.

Het afgelopen kwartaal bedroeg die groei al 7,1%, een ongekend cijfer voor een Westerse economie. Maar als het bewerkstelligd is door een Likoed regering, spreekt het ANP zelfs bij 7,1% groei blijkbaar toch nog liever van een “haperende” economie.

Niet voor de eerste keer: het zou mooi zijn als de linkse media eens de feiten zouden checken en die zouden presenteren als het om Israël gaat.