Lubbers heeft de nederlaag nog altijd niet verwerkt

In de zomer van dit jaar gebeurde iets dat eigenlijk niet helemaal hoorde te gebeuren. Hare Majesteit had na het voorspelbare falen van de Paarse onderhandelingen tegen de wensen van de meerderheid van de Tweede Kamer in hoogstpersoonlijk haar meest gehaaide vertrouweling naar voren geschoven om het varkentje dat Deens-I heette vakkundig te kelen. We hebben het uiteraard over Ruud Lubbers: meester van het Binnenhof, koning van de verdeel en heerspolitiek. Aan hem was deze klus wel toevertrouwd.

Of toch maar niet. Want op het beslissende moment maakte Lubbers een rekenfout van jewelste. Hij meende dat volgens de regels van het Haagse onderhandelingsspel de optie die nu als eerste zou worden gaan besproken ook als eerste zou worden weggestreept. Dus raadde hij vervolgens VVD, CDA en PVV aan om maar eens te gaan praten over de mogelijkheid om tot een vorm van samenwerking te komen -- en daarbij ook maar meteen de gedoogvariant mee te nemen. Strikt gesproken viel dat niet helemaal binnen zijn informatieopdracht, maar als die optie ook serieus was bekeken kon daarna met gerust gemoed onderhandeld worden over het door hem gewenste middenkabinet.

Wat Lubbers echter niet wist, was dat Rutte en Verhagen helemaal geen trek hadden in deze Haagse achteruitdanserij. Zij wilden gewoon zo snel mogelijk een werkbaar kabinet formeren, rechtsom als het kon, door het midden als het moest. Na een paar dagen onderhandelen op een geheime locatie was al snel duidelijk dat het qua chemie tussen Rutte, Verhagen en Wilders wel goed zat. In die eerste week werden bovendien al de hoofdlijnen van het uiteindelijke akkoord geschetst. Toen ze aan het eind van een week 'aftasten' bij Lubbers terugkwamen, moest die tot zijn verbijstering vernemen dat ze hem uit hadden geschaakt: ze wilden serieus gaan onderhandelen over de Deense gedoogoptie met het doel om op zo snel mogelijke termijn tot de vorming van een nieuw kabinet te komen. Oh en ze hadden hem als informateur verder niet meer nodig. Ruttes vertrouweling Ivo Opstelten mocht dat klusje gaan klaren. Kortom: Ruud bedankt, het waren twee onvergetelijke weken!

In plaats van zich bij zijn nederlaag neer te leggen, zeurt Lubbers nog altijd door over de manier waarop het kabinet tot stand kwam:

Over de grens? Het enige dat over de grens is, is Lubbers' onophoudelijke gezeur over een populair kabinet dat bij de provinciale staten verkiezingen van volgend jaar een stevig mandaat voor verdere hervormingen gaat winnen. Met zijn aanhoudende protesten wekt Lubbers de indruk dat het hem vooral dwars zit dat Rutte en Verhagen hem afgelopen zomer te slim af zijn geweest. De oude meester is dus blijkbaar niet zo goed als hij zelf altijd gedacht heeft.