Het project van Sylvana Simons, Artikel 1, lijkt eerst en vooral een hobbyprojectje te zijn voor professionele racismeroepers in Amsterdam. In de rest van het land komt de partij namelijk tientallen ondersteuningsverklaringen tekort om landelijk mee te doen aan de verkiezingen.
De beroepsslachtoffers van Artikel 1 laten vandaag quasi-trots weten dat ze héél wat gepresteerd hebben. Er zijn namelijk een aantal kiesdistricten waar ze genoeg ondersteuningsverklaringen hebben opgehaald om mee te kunnen doen aan de verkiezingen. In die regio's dan. Dat wordt gespind als een geweldige prestatie van formaat...
Wat het natuurlijk niet is. Feit is namelijk dat ze nog steeds tientallen ondersteuningsverklaringen tekort komen om overal mee te kunnen doen:
Met name dit deel van de post is belangrijk:
Friesland nog 18 nodig
Overijssel nog 17 nodig
Drenthe nog 25 nodig
Zeeland nog 25 nodig
Let wel, een partij heeft maar 30 ondersteuningsverklaringen nodig per kiesdistrict. Artikel 1 heeft er nog 18 nodig in Friesland, wat betekent dat ze er na twee weken campagnevoeren nog maar 12 hebben gekregen. Dat betekent dat ze 40 procent tekort komen. In Overijssel hebben ze het maar een heel klein beetje beter gedaan, daar hebben ze er 13. Ze hebben er dus nog 17 nodig.
Dat is al een wanprestatie van formaat, maar het wordt nóg hilarischer. In zowel Drenthe als Zeeland hebben ze er namelijk maar vijf opgehaald. Van de 30. Dit betekent dus dat ze meer dan 80 procent tekort komen in die provincies.
Kortom, dat hele Artikel 1 is nu al één groot faalproject. Sylvana en haar vrienden kunnen huilen wat ze willen, maar die clubje gaat echt geen zoden aan de dijk zetten. Het zou mij hogelijk verbazen als ze zelfs maar in de buurt komen van een zetel; het aantal ingezamelde OSV's impliceert immers dat ze gewoon geen momentum kunnen genereren.
En zelfs als dat wél lukt zal Artikel 1 eerst en vooral een hobbyclubje van de Randstad zijn. In de rest van het land heeft helemaal niemand er iets mee. Vergelijk dat eens met de resultaten van VNL, Forum voor Democratie en GeenPeil; stuk voor stuk relatief rechtse (of in ieder geval populistische) partijen die in een mum van tijd het benodigde aantal ondersteuningsverklaringen hadden ingezameld.
Gelukkig maar. Het betekent immers dat het lang niet zo slecht gesteld is met ons land als we weleens vrezen.