Lokale politiek leeft niet

Stemmen doen we allemaal graag, maar als van ons een actievere en meer betrokken rol bij de lokale politiek wordt gevraagd, dan geven we massaal niet thuis. We willen wel kankeren op de politiek, maar meedoen, ho maar. Dat laten we liever aan anderen over. Het werven van raadsleden wordt dan ook steeds lastiger, ontdekte Nieuwsuur gisteren na een onderzoek onder griffiers van gemeenteraden.

Een nogal teleurstellend bericht, als je het mij vraagt. Waarom staan we eigenlijk niet in de rij om de macht terug te grijpen? Willen we dan niet meer vrijheid, meer veiligheid en lagere belastingen, om maar een paar dingen te noemen? Waarom toch staan we als zoutzakken langs de zijlijn? Ik snap het niet. Waar ligt het aan? Is de lokale politiek te klein of te saai? Kosten de vergaderingen te veel tijd? Ik geloof van niet.

Het is echt een groot probleem dat steeds minder mensen zich actief bemoeien met de lokale politiek. Oud-burgemeester Jan Mans maakte zich in Nieuwsuur bijvoorbeeld zorgen om de kwaliteit van de raadsleden, omdat die natuurlijk achteruit gaat als er minder te kiezen valt. "Als je een minder grote vijver hebt om uit te vissen, zal onvermijdelijk het niveau van de raadsleden verder zakken." Daar heeft echt niemand wat aan.

Toegegeven, ik ben zelf ook niet actief in de lokale politiek. Ik weet het, ik ben nou precies zo iemand die eens in de vier jaar komt opdagen om te stemmen en die zich verder niet inhoudelijk bemoeit met wat er in de gemeenteraad gebeurt. Schandalig, inderdaad. Maar ik heb een goed excuus: ik voel me niet volkomen thuis bij een van de bestaande partijen.

Of wacht, dat is misschien wel de slechtste smoes allertijden. Waarom begin ik niet een nieuwe partij? Waarom blijf ik maar wachten, wachten en wachten? En waarom zijn zoveel andere rechtsgeaarde kiezers net zo passief? Ik denk daar veel over na en ik praat met veel gelijkgezinde mensen, maar ik heb het antwoord nog niet gevonden.