Linkse klimaatgekkies woedend: de Nederlandse klimaatbeweging is te wit!
Proest. Kuch. Lach.
Hoe gek rode klimaatgekkies zijn, vraag je? Nou, wat vind je hiervan?
Een van de doelen van Code Rood is om een sterke klimaatbeweging op te bouwen, en daarin ook veel aandacht te besteden aan diversiteit en verbindingen aan te gaan met activistische groepen op vlakken als dekolonisatie en anti-racisme. Daarom ging de eerste paneldiscussie van dit weekend over de samenhang van klimaatverandering, (neo)kolonisatie en discriminatie.
De panelleden waren Phoenix van de University of Color, Talissa van de Code Rood diversiteits-werkgroep, Osman van Wij Zijn Hier en Arwen van de klimaatgroep binnen de FNV.
Deze milieufreaks vinden het een enorm probleem dat de Nederlandse klimaatbeweging te "wit" is. Daar bedoelen ze dus mee dat er te veel blanke, autochtone Nederlanders betrokken zijn bij deze beweging en te weinig mensen met een kleurtje. Het is namelijk niet voldoende om 'het klimaat' te 'beschermen.' Nee, dat moet gebeuren door een groep die "divers" is. Diverse in huidskleur dan he, niet in politieke denkbeelden.
Indigenous people zijn vaak de grote verliezer van de manier waarop de wereld werkt, maar staan nu aan de frontlinie van het verzet (zie bijvoorbeeld de opstand bij Standing Rock tegen de DAPL). Dat klimaatverandering vooral vaak als een probleem wordt beschouwd op het moment dat het mensen in West-Europa en/of de VS en er over de problemen elders heen wordt gekeken, toont aan dat wit suprematisme een belangrijke rol speelt in de discussie over klimaatverandering.
Ah ja, natuurlijk! Aan de ene kant is de klimaatbeweging dus te wit, maar aan de andere kant bewijst het gebrek aan momentum voor de klimaatbeweging in Nederland juist weer dat "wit suprematisme" een "belangrijke rol speelt" in het debat over deze materie! Hoe je het ook wendt of keert, de witte man is schuldig. Waaraan? Nou, aan het vernietigen van de aarde én aan racisme. Boem, pats, vuile kaaskoppen!
Maar ook in de radicaliteit van de acties blijkt juist dat opnieuw vooral gefaciliteerd wordt voor witte, hoogopgeleide, able-bodied mensen. Mensen zonder papieren, mensen die niet roomwit zijn, mensen die niet geleerd hebben wat hun rechten zijn, mensen die niet vrij kunnen krijgen van hun werk: voor hun is het allemaal al een stuk moeilijker om mee te doen aan ‘radicale acties’. Dat betekent niet dat ze minder stoer zijn of minder willen strijden voor waar ze in geloven, het betekent dat ze veel meer moeten riskeren dan sommige meer geprivilegieerde klimaatactivisten. Een actie als een blokkade in de haven betekent dat heel veel mensen bij voorbaat niet mee kunnen doen. Dat is niet per se erg, wordt ook in het panel gezegd, maar betekent wel dat niet iedereen mee kan doen.
Wacht eens even, dat is niet "per se" erg? Wat is dat voor wit suprematisme?! Nou ja, we moeten het ze maar vergeven. Ze bedoelen het namelijk zo goed!
Het bezetten van de haven is dus makkelijker voor ons, schrijvers deze, dan voor mensen met minder privileges. Het zij ons vergeven: als wij ons privilege in kunnen zetten om de fossiele brandstoffen industrie ter verantwoording te roepen, dan moeten we dat vooral doen. Maar dan is het én én. En dan moet zeker niet ook nog water bij de wijn worden gedaan in de analyse. Want een harde analyse doen, vraagt misschien wel meer dan een dagje haven blokkeren: dat vraagt je om serieus te kijken naar hoe het koloniale verleden nog steeds doorwerkt in het heden. Doe mee, sluit aan, en check your privilege dus.
Kortom, het is heel erg dat wit suprematisme zo'n belangrijke rol speelt in het debat over klimaatverandering en dat de klimaatbeweging alleen bevolkt wordt door hoogopgeleide witkopjes, maar omdat ze het goed bedoelen en 'begrijpen' dat ze feitelijk een stel koloniale racisten zijn (kunnen ze niets aan doen, zit bij ze in de genen!) kunnen we dat alsnog vergeven. Mooi hoor!
Lees ook