Labour parlementslid tegen oud-burgemeester van Londen en Labour-kopstuk: 'Je bent een vuile racist, een nazi-apologeet!'

En met schokkend bedoel ik: ronduit antisemitisch.

Hoewel Labour dat soort geluiden jarenlang geaccepteerd heeft lijkt de partij te beseffen dat het niet langer zo kan. En dus wordt Livingstone nu terecht aangepakt. Zo werd eerder vandaag bekend dat de partij hem geschorst heeft.

Dat ging echter niet zonder slag of stoot. De huidige leider van Labour, Jeremy Corbyn, is namelijk ook bepaald geen vriend van Israël of van joden in het algemeen. Zijn bondgenoten in de partij kiezen in de strijd tussen de Palestijnen en Israël eigenlijk altijd partij voor de eersten. Livingstone is lid van hun vleugel van de partij. Corbyn en zijn maatjes zijn dan ook bang dat tegenstanders van Livingstone deze gelegenheid aan zullen grijpen om het beleid van de partij ten opzichte van het conflict in het Midden-Oosten te veranderen.

En natuurlijk om Corbyn zelf een gevoelige nederlaag toe te brengen in de machtsstructuur van de partij.

In zijn uitspraken stelde Livingstone dat Hitler voorheen een groot aanhanger was van het zionisme, en dat joodse "lobbyisten" anti-Israël denkbeelden bewust, maar onterecht gelijkstellen aan antisemitisme om alle kritiek op Israël in de kiem te smoren. Daarmee bewees Livingstone natuurlijk juist dat deze mensen gelijk hebben: dat anti-zionisme wel degelijk een masker is voor antisemitisme.

Ondertussen loopt de situatie zo uit de hand, dat er nu Labour-parlementsleden zijn die Livingstone publiekelijk aanvallen. Zie hier bijvoorbeeld hoe MP John Mann Livingstone eerder vandaag toesprak op straat:

https://twitter.com/chrisshipitv/status/725644055200317440

Geheel terecht noemde Mann Livingstone onder meer een "nazi-apologeet" en "een vuile racist."

Ongelooflijk genoeg heeft dat Mann zowaar kritiek opgeleverd uit de hoek van partijleider Corbyn:

Met andere woorden, Labour is opeens tot op het bot verdeeld. Je hebt de uiterst linkse vleugel die het stiekem voor Livingstone wil opnemen, en de gematigden (zeg maar: de oude vleugel van oud-premier Tony Blair) die het walgelijk vinden dat die mensen tegenwoordig iets van inspraak hebben in hun partij.