Laat prostituees toch met rust!
Pak de criminaliteit aan, niet de prostitutie.
Tien jaar na de legalisering van prostitutie staat 'het oudste beroep' weer volop in de schijnwerpers. Nadat PvdA'er Lodewijk Asscher onlangs een eerste aanzet gaf ('een nationale vergissing dat onze omgang met prostitutie thuishoort in het rijtje vrijheid, blijheid en tolerantie'), roept 'weldenkend' Nederland steeds harder dat de legalisering van prostitutie zou zijn 'geflopt'. Door die legalisering is er volgens hen nu sprake van 'seksuele slavernij'. In het buitenland worden vrouwen verleid met mooie verhalen, maar eenmaal in Nederland wordt hun paspoort afgepakt en worden zij als het ware gedwongen zich te prostitueren.
Om dergelijke misstanden tegen te gaan, ligt er nu een wetsvoorstel bij de Eerste Kamer dat de leeftijdsgrens zou ophogen naar 21 jaar en moet zorgen dat er een intakegesprek komt voor aankomende prostituees. Als klap op de vuurpijl komt er een telefoonnummer waar bezoekers kunnen nagaan of de prostituee in kwestie legaal in Nederland verblijft.
Dat er sprake is van seksuele slavernij is natuurlijk afschuwelijk. Ik betwijfel echter of voornoemd wetsvoorstel daar een eind aan zal maken, of die misstanden zelfs maar enigszins zal terugdringen. Ook de 'flop-denkers' voelen dat aan en bepleiten naar Zweeds en Noors voorbeeld dan maar de strafbaarstelling van de hoerenloper. Dat lijkt me een brug te ver.
Met de legalisering van prostitutie is in wezen namelijk niets mis. Dat prostitutie momenteel met veel criminaliteit gepaard gaat, rechtvaardigt enkel de aanpak van die criminaliteit. Met andere woorden: haal de criminaliteit uit de prostitutie. Prostitutie zonder mensenhandel et cetera is goed denkbaar. Als Ingrid haar studie wil bekostigen door zichzelf te prostitueren, wie is de Staat dan om haar dat te verbieden?
Daarmee komen we bij de kern van de zaak: velen zien prostitutie namelijk niet als een normale baan. Maar wat is dat dan 'een normale baan'?
Vaak zegt men dan dat geen enkel meisje in haar jeugd ervan droomt om prostituee te worden. Dat dit geen reden is om een baan als 'normaal' aan te merken, laat staan een reden om een baan te verbieden, is echter evident wanneer we ons afvragen hoeveel meisjes ervan dromen later caissière te worden. Een veel normalere baan kan ik me per slot van rekening niet voorstellen.
Waar zit dat 'normale' 'm dan wel in? Misschien moet daarvoor worden gekeken naar wat Evelien Tonkens in haar Volkskrant-column over prostitutie schrijft: 'verkoop van je lichaam is geen normale transactie.' Let wel: zij betwist niet dat je je lichaam niet kunt verkopen (wat overigens juridisch gezien ook niet gebeurt), maar dat de 'verkoop' geen normale transactie zou zijn. Helaas blijft onduidelijk wat er 'abnormaal' aan is; temeer daar Tonkens dus niet betwist dat de mens een eigendomsrecht in zijn lichaam heeft en de 'normaliteit' van hetgeen je met je eigendom doet er voor de wet in principe niet toe zou moeten doen zolang die transactie anderen niet schaadt. Is het bijvoorbeeld 'normaal' dat je iemand betaalt om moedwillig je lichaam te laten verminken (transactie tussen tattoeëerder en getattoeerde)?
Kortom, wie erkent dat ieder mens een eigendomsrecht in zijn lichaam heeft, kan nooit pleiten voor delegalisering van prostitutie. De evidentie dat er wat moet worden gedaan aan de criminaliteit in het prostitutiewereldje staat daar los van.
