Kolonisten rukken op in Amsterdam-Oost

"Met nieuwe energie hebben Nederlandse kolonisten hun strijd hervat om Marokkaanse huizen in te nemen in Amsterdam-Oost. Met tientallen tegelijk trokken de kolonisten twee gebouwen in de Dapperbuurt binnen.

De huizenblokken stonden al een paar maanden leeg, volgens buurtbewoners. Eind september was er een vergelijkbare actie in de Dapperbuurt. Het zal het aantal Nederlanders dat tussen de circa 50 duizend Marokkanen van de Dapperbuurt woont, verdubbelen tot duizend.

Met molotovcocktails en stenen bekogelden Marokkaanse jongeren dinsdagnacht de huizen in Amsterdam-Oost. Gewonden vielen er niet en de schade was minimaal, maar het kan de voorbode zijn van geweld op grotere schaal. 

Briesend over de actie van de kolonisten in de overwegend Marokkaanse Dapperbuurt spreekt Mahdi Abdul Hadi zonder aarzelen over 'etnische zuivering'.

De kolonisten strijken niet toevallig neer in de Dapperbuurt, waar [eerder] Nederlanders op de vlucht sloegen voor Marokkaans geweld."

Deze zinnen stonden letterlijk in een artikel afgelopen dinsdag in De Volkskrant. Het ging alleen niet over Nederlanders en Marokkanen in Amsterdam-Oost, maar over Joden en Arabieren in Oost-Jeruzalem.

Dit andere perspectief laat zien hoe vreemd deze weergave is, over de verontwaardiging dat Joden huizen kopen om in te wonen!

Joden willen net als Nederlanders overal in hun hoofdstad kunnen wonen en huizen kunnen kopen en verkopen. Jeruzalem was circa tweeduizend jaar voor de oprichting van Amsterdam al de Joodse hoofdstad. Joods leven bloeide al eeuwenlang in Jeruzalem, toen Amsterdam nog slechts een sompig moeras was.

Dat geldt niet alleen voor de oudheid, maar ook voor de recente geschiedenis. Joden vormden ook de laatste eeuwen de grootste bevolkingsgroep van Jeruzalem. Het was de groei van de Joodse gemeenschap rond 1860 die ervoor zorgde dat de bevolking zich voor het eerst uitbreidde buiten de middeleeuwse stadsmuren. Joden gingen zich toen als eersten vestigen in wat nu Oost-Jeruzalem wordt genoemd.

Er woonden in Oost-Jeruzalem in de geschiedenis slechts negentien jaar geen Joden. Dat was van 1948 tot 1967, als gevolg van de totale etnische zuivering van Joden uit Oost-Jeruzalem door het Jordaanse leger in 1948. Arabieren konden na 1948 wel gewoon in West-Jeruzalem blijven wonen, dat toen Israëlisch werd. Toen Oost-Jeruzalem in 1967 door Israël werd veroverd, omdat Jordanië Israël daarvandaan had aangevallen, konden de oorspronkelijke Joodse bewoners terugkeren naar hun huizen in Oost-Jeruzalem.

De Arabieren willen echter zo veel mogelijk vasthouden aan de rassenscheiding die door de etnische zuivering van 1948 werd gecreëerd, waarbij complete wijken in Jeruzalem Jodenvrij werden gemaakt. Zowel Palestijnen als Jordaniërs hebben anno 2014 daarvoor racistische wetgeving; dat er geen Joden mogen wonen in hun gebied. 

En dit racisme wordt door de Westerse wereld zoals blijkt uit bovenstaand artikel niet vreemd gevonden. De door de Arabieren verlangde handhaving van strikte segregatie en rassenscheiding en het grove geweld waarmee dat gepaard gaat, wordt zonder woord van kritiek weergegeven en overgenomen. Hoe kan het toch, dat als Arabieren brandbommen gooien omdat een Jood een huis heeft gekocht - en om rassenscheiding en discriminatie vragen, de media daar totaal niet kritisch over zijn?

En wat zou er gebeuren als Israël mee zou gaan in die wens tot segregatie? Wat als Israël zou zeggen: oké, als jullie rassenscheiding willen, dan doen wij daaraan ook mee? Dus dat als de Joden volledig moeten verdwijnen uit Oost-Jeruzalem, dan moeten alle Arabieren weg uit West-Jeruzalem.

Het kan toch niet de bedoeling zijn dat Israël tot de rassenscheiding overgaat, die door de Palestijnen wordt gepropageerd en waar Europa in mee gaat. Er zijn in het Midden-Oosten al meer dan genoeg andere gebieden met discriminatie op basis van ras, geloof en sekse.

Tom Struick van Bemmelen,

voorzitter Likoed Nederland,

oud lid van de Eerste Kamer.