De Europese Commissie lijkt op oorlogspad te zijn nu een lijstje met eisen voor de Brexit-onderhandelingen is uitgelekt.
Na het Brexit-referendum van vorig jaar juni, waarin 'leave' met een krappe meerderheid - wat ook gewoon een meerderheid is - won, zijn er nog steeds mensen die schreeuwen dat dit niet de wil van het volk is. Daarin worden allerlei niet bepaald democratische flutargumenten aangehaald: veel thuisblijvers zouden eigen 'remain' hebben willen stemmen (wie zwijgt stemt toe, helaas) en jongeren - die vooral remain stemden - zouden het slachtoffer zijn van bejaarde leave-stemmers, en dat terwijl die oudjes binnenkort toch wel dood zijn. Schaamteloos, maar het gebeurt echt. In dat licht bezien is het niet zo gek dat Theresa May eens en voor altijd hoopt duidelijk te maken een sterk mandaat te hebben voor een stevige Brexit, wat ze naar verwachting zal krijgen bij de vervroegde verkiezingen van juni. Stemt een overgroot gedeelte van het Britse volk dan voor de Conservatives - en dus voor May's harde Brexit - dan kan er geen enkele twijfel meer zijn over de legitimiteit van de Brexit. Toch?
Helaas, maar zo rolt Europa niet. De hoge heren in Brussel zitten namelijk nog steeds in de ontkennigsfase, en proberen alles op alles te zetten om de Britten op de valreep nog in de Unie te houden, wat natuurlijk nooit gaat gebeuren. Maar hé, je kunt het proberen! De meest logische taktiek zou dan zijn om het Verenigd Koninkrijk te paaien met voordelen, maar zo werkt de gedachtengang van Jean-Claude Juncker cum suis natuurlijk niet. Nee, de Britten moet gegijzeld worden met straffen voor het verlaten van het groot-Europese rijk!
Volgens een ontwerp voor de onderhandelingseisen dat de Amerikaanse nieuwssite Politico heeft weten te bemachtigen zal dat straffen vooral op een financiële manier gaan gebeuren: de Britten zullen namelijk, als het aan de Europese Commissie ligt, Brussel stevig moeten compenseren voor de Brexit. Daarbij gaat het om twee hoofdthema's, waarvan het eerste de zogenaamde 'eindrekening' is. Het gaat hierbij om het afbetalen van de plichten die Londen nog heeft in de Europese Unie, zoals het overnemen van de pensioenkosten van Britse europarlementariërs. Dat de Britten daarvoor in de buidel zullen moeten tasten was al bekend, en eigenlijk ook wel zo eerlijk natuurlijk: dit deel is dan ook vooral een zeer zure appel waar men aan de andere kant van het Kanaal doorheen zal moeten bijten. Nee, waar het hier om gaat is een heel andere kostenpost: de directe kosten van de Brexit zelf. Dan hebben we het dus over de kosten van het verhuizen van Europese agentschappen uit het Verenigd Koninkrijk, maar ook die van de luxe broodjes die de Europese onderhandelaars eten tijdens hun vergaderingen. Het document zegt hier het volgende over:
17. These obligations cover liabilities, including contingent liabilities, legal and budgetary commitments and any other obligations deriving from a basic act within the meaning of Article 54 of the Financial Regulation'. In addition, the United Kingdom should fully cover the specific costs related to the withdrawal process such as the relocation of the agencies or other Union bodies.
Oftewel: elke nota van de komende twee jaar zal richting Londen worden gestuurd, omdat het natuurlijk geheel de schuld is van de Britten dat ze het niet meer zien zitten in de Unie. Want hé, het is toch ondenkbaar dat Brussel daar enige schuld aan heeft? Oh ja, en als kers op de taart mag de rekening ook nog eens worden opgemaakt in euro's, in plaats van ponden. Een rekening tussen partijen die verschillende valuta hanteren brengt altijd wat risico met zich mee, en normaliter zou je zeggen dat dat risico wel gedeeld kan worden. Maar nee, niet in dit Europa natuurlijk.
Verbaast iemand zich er nog over dat de Britten dit zinkende schip zo snel mogelijk willen verlaten? Ik niet in ieder geval.