Klimaatfeiten

Charles Adler van het Canadese Sun News schenkt in zijn interviews de laatste tijd regelmatig aandacht aan het klimaat vanuit een kritisch perspectief. Tom Harris is daarbij zijn vaste vraagbaak.

In een van de laatste interviews onder de titel, 'The Numbers Game. Exposing global warming junk science', zet hij een paar klimaatfeiten op een rijtje, bijvoorbeeld met betrekking tot het drijfijs op de Noord- en Zuidpool (nagenoeg stabiel), weersextremen zoals de intensiteit van tropische cyclonen (afnemend over de laatste dertig jaar), zeespiegelstijging in de Indische Oceaan en de Malediven (nagenoeg afwezig).

Adler herinnert er aan dat Stephen Harper (conservatief), voordat hij premier van Canda werd, Kyoto een 'socalist scam' heeft genoemd, dat inkomensoverdrachten van ontwikkelde landen naar arme landen beoogde. Dat is – overigens zonder deze denigrerende kwalificatie – ook de opvatting van Ottmar Edenhofer, die verbonden is aan het 'Potsdam Institut für Klimafolgenforschung' (PIK), waaraan ook Hans Joachim Schnellnhuber en Stefan Rahmstorf zijn verbonden, over wie ik eerder schreef.

Ook aan Edenhofer's wereldvreemde opvattingen heb ik eerder aandacht geschonken.

Zie hier.

Mijn 'posting' over hem eindigde met de conclusie:

Ottmar Edenhofer is plv. directeur en 'chief economist' van het PIK, het belangrijkste adviesorgaan van de Duitse regering inzake klimaat. Met zulke sprookjesvertellers als adviseur, heb je geen klimaatsceptici meer nodig.

Maar terug naar het interview met Tom Harris. Deze erkende dat internationale sociale gelijkheid een van de drijvende krachten achter Kyoto is, maar er zijn er meer, zoals de wens geld te verdienen aan duurzame energie en CO2-emissiehandel. Hij stoort zich er aan dat er heel veel geld wordt besteed aan het voorkomen van iets dat mogelijk, maar misschien ook niet, in de verre toekomst zou kunnen gebeuren (waar we dan toch niets aan kunnen doen) in plaats van de leniging van urgente noden van dit moment. Ook wees hij op de rol van ideologie – in het bijzonder van 'deep ecology', die de mensheid als een plaag beschouwd, die bestreden dient te worden.

Canada heeft nu definitief besloten zich uit het Kyoto-verdrag terug te trekken. Het zou m.i. wenselijk zijn indien dit voorbeeld door andere landen, in het bijzonder de EU-landen, zou worden gevolgd. Maar dat zal op dit moment waarschijnlijk nog wel een brug te ver zijn.

Waarom zien we dit soort programma's nu toch nooit op de Nederlandse TV? Zitten onze programmamakers te suffen? Of zijn ze bang dat ze afgeslacht zullen worden door hun politiek correcte collega's, die tot het bot zijn geïndoctrineerd met de menselijke broeikashypothese, zoals een nog niet uit de kast gekomen klimaatscepticus binnen de BBC eens opmerkte?

En ondertussen wil die verschrikkelijke opwarming van de aarde (onze schuld!) maar steeds niet komen.

Voor mijn eerdere DDS-bijdragen zie: