Diverse media zoals The Economist en VrijLinks luiden de noodklok: dankzij social media is er een hele generatie jongeren opgegroeid die denkt dat het normaal is om mensen met 'ongewenste' meningen het zwijgen op te liggen. Het idee dat je ook het debat kan aangaan, is verdwenen dankzij de 'report spam and abuse'-razzia's die schering en inslag zijn op Twitter en Facebook. De 'beledigende' bordjes op de Zwarte Cross. Sommigen vinden ze hét komkommerverhaal van de zomer van 2019, anderen zien er wel degelijk een groot gevaar in. Want Nederland dreigt te vergeten hoe we op satire moeten reageren. In plaats van gekrenkt, gewoon met een goede glimlach. Maar dat laatste kan niet meer: iedereen is een 'onderdrukte groep' waarmee vooral niet gelachen mag worden. Doe je dat wel? Dan ben je een rechtse reactionaire tokkie, of erger.
De langzame cultuuromslag komt niet uit de lucht vallen. Het is een jarenlange omkering van de normen die zich door social media als Facebook en Twitter heeft voltrokken. Jongeren leerden op die platformen dat je elkaar kan bediscussiëren over andermans impopulaire meningen - maar dat het nog effectiever was om te proberen mediaplatformen zo ver te krijgen dat ze censuur gingen toepassen.
Bij
VrijLinks en
The Economist zien ze het met lede ogen aan:
"Het liberale blad The Economist waarschuwde reeds voor de toenemende intolerantie van jongeren in het Westen voor opvattingen die door sommigen als kwetsend beschouwd kunnen worden. In groeiende mate waren jongeren bereid om hier zelfs fundamentele vrijheden, zoals bijvoorbeeld de vrijheid van meningsuiting, voor in te perken. Het blad schrijft: ‘Years of clicking report spam or abuse may now have normalised the idea of silencing speech one disagrees with rather than debating it’ – waarmee het direct de kern raakt van het problematische aan het bakzeil halen van de Zwarte Cross. Door de desbetreffende borden weg te halen wordt de mogelijkheid om erover te debatteren ons ontnomen.
Niet alleen krijgt de hardste schreeuwer gelijk, maar ook de mogelijkheid tot open debat verdwijnt."
Het artikel van de club progressieve vrijdenkers eindigt met de 'hoop' dat de satire van de Zwarte Cross 2020 wél begrepen gaat worden. Dat zal natuurlijk onvoldoende zijn: met hoop alleen kom je er niet. Hoe wis je de schade uit die sociale media jarenlang hebben toegebracht aan jonge geesten? Wie op dát vraagstuk een geloofwaardig antwoord weet te formuleren, heeft de sleutel voor een veelbelovende contrarevolutie in handen.
