Jelle Brandt Corstius: "In het begin van mijn televisiecarrière ben ik gedrogeerd en gedwongen tot orale seks"

Jelle Brandt Corstius is een bekende journalist. Hij heeft lange tijd als correspondent gewerkt voor Trouw en schrijft ook tegenwoordig nog regelmatig stukken voor die krant. Hoewel hij in die hoedanigheid bijzonder veel verhalen heeft gedeeld heeft hij één verhaal nooit verteld: over de dag waarop hij gedwongen werd om een medewerker van een tv-zender oraal te bevredigen.

"In het prille begin van mijn televisiecarrière ben ik tijdens mijn werk gedrogeerd, en gedwongen tot orale seks, wat verkrachting is," schrijft hij in Trouw. "Toen hij mij ook anaal wilde verkrachten nam een overlevingsinstinct het over en ben ik naar buiten gevlucht."

Vreselijk natuurlijk, maar helaas was dat nog niet het einde van zijn beproeving. Hij legt namelijk ook uit dat hij geen namen kan noemen -- of zelfs maar plaatsen -- omdat hij geen bewijs heeft en doodsbang is dat de dader hem uiteindelijk aanklaagt voor smaad, waarna hij "een tweede hypotheek" kan nemen om de viespeuk in kwestie ook nog eens af te betalen. Hij had het wél helemaal opgeschreven met alle details erin, maar "dit verhaal kan niet gepubliceerd worden. Het is zijn woord tegen mijn woord," legt hij uit. "Er zijn geen getuigen, ik ken -- voorlopig -- geen andere incidenten.""

Logischerwijze maakt hem dat alleen maar bozer.

Want:

Aangifte doen dan? Ook dat heeft geen nut. Het misdrijf is namelijk verjaard, wat bewijs eens temeer is dat die hele verjaringsregel in de prullenbak gegooid moet worden.

Daarom zit er maar één ding op voor hem: genoeg details delen dat mogelijke andere slachtoffers van de verkrachter in kwestie contact met hem opnemen en ze als groep in actie kunnen komen. Eén beschuldiging kan zo'n vent nog naast zich neerleggen. Maar twee, drie, vier of vijf? Dat wordt wel héél lastig.