Janken om islamofobie in de Volkskrant: 'ik heb het idee dat aanvallen op moslims genormaliseerd zijn'

Zo begint de column:

Nou, dat klinkt allemaal nog enigszins redelijk. Maar goed, we lezen de Volkskrant, dus het is een kwestie van tijd voor de boel ontspoort. En ja hoor, here we go: Mevrouw stond te wachten op de tram en ineens scholden vier blonde gasten haar uit voor terrorist, vlak na een of andere aanslag die op het nieuws bekend werd gemaakt. Pure islamofobie en/of racisme waar iets tegen moet gebeuren want 'ik voelde me kwetsbaar'. Meid toch.

Mevrouw spreekt van selectieve verontwaardiging. Moslims komen telkens slecht in het nieuws en andere groepen nauwelijks. Dat dergelijke moslims ook steeds een behoorlijke bende weten te creëren in de samenleving, dat doet er dan weer niet zo toe.

Maar goed, zij pleit ervoor om 'islamofobie' goed te definiëren zodat het meetbaar kan worden gemaakt en mensen duidelijk melding kunnen maken/aangifte kunnen doen. En dat is natuurlijk ook lastig want '-fobie' impliceert een irrationele angst, terwijl om de haverklap 'Allah-akbar'-roepende 'verwarde mannen' op lui in zien steken, mij toch een behoorlijk legitieme en rationele angstreactie lijkt te zijn.

'Ja maar dat is maar een kleine minderheid.' Kan wel zijn, maar dan lees je weer wat over anti-westers onderwijs, haatpredikers, ISIS, Syriëgangers en deradicalisering-experts die zelf radicaliseren of salafistische extremisten de hand boven het hoofd houden. Met als klap op de vuurpijl dat de gematigde moslims rondom zulke figuren er vaak wel van wisten maar er niets aan deden en het dus stilzwijgend door lieten sudderen. Vervolgens zien we ook in andere landen om de haverklap aanslagen én is het in zo'n beetje alle landen waar islam een behoorlijke invloed heeft simpelweg een teringbende. Is het dan nog zo gek dat men 'islamofobisch' is?