Jan Roos gaat los op PowNed: "Een totale flop, niks spraakmakend, niks vernieuwd, niks rechts geluid!"

"Een hobbyproject van drie mannen die tonnen belastinggeld in hun zakken duwen, meer niet."

Jan Roos, die in het niet zo verre verleden voor PowNed werkte, heeft het onderhand helemaal gehad met de zogenaamd rebelse omroep. Als hij er zo naar kijkt kan Jan namelijk niet anders concluderen dan dat PowNed helemaal niet rebels is. En nee, ook niet rechts.

"De omroep is," zegt Roos in zijn nieuwste vlog," verworden tot een "open inrichting gevuld met halftalenten, masochisten en drie zakkenvullers." "Ik heb vijf jaar in dat gekkenhuis gewerkt," gaat hij verder. "We zouden vijf jaar lol maken volgens voorzittter Dominique Weesie. Het werden er precies vijf minuten. Want toen begon hij zich al te manifesteren als een bipolaire dictator."

Oeps.

"Ik heb daar letterlijk honderden mensen zien komen en zien gaan. Op een gegeven moment leerde ik niet eens meer de namen van nieuwe redacteuren, eindredacteuren en mensen op proef kennen. Ze waren namelijk toch binnen een paar weken weer weg. Ontslagen, ontslag genomen, of overspannen in de ziektewet," legt Roos uit. Dat komt, aldus Jan, door het wangedrag van Weesie.

Vervolgens stelt Jan dat Weesie elke vorm van democratische besluitvorming heeft voorkomen door gebruik te maken van een verdeel en heers-strategie. Voor de rest "heerst er een befehl ist befehl cultuur."

Harde woorden, maar Roos weet natuurlijk wel degelijk waar hij het over heeft. Als je vijf jaar bij een organisatie rondloopt heb je wel door hoe het er daar aan toegaat.

Ook Rutger Castricum moet het ontgelden. Die, zegt Roos, verrijkt zichzelf boven de Balkenendenorm, maar doet er helemaal niets voor.

Maar, zegt Jan, dat is niet waarom hij boos is. Nee, "ik ben vooral heel boos dat we bij de linkse NPO precies één omroep hadden die een ander geluid kon brengen. Eén omroep die, zeker in deze roerige tijd, politiekincorrect rechts had kunnen zijn. Maar nee hoor. Zes minuten per dag schijtlollige onzin van een paar slecht betaalde kinderen die op een tv-carriere hopen. Meer brengen ze niet. Het is om je dood te schamen... maar het gaat die jongens alleen nog maar om het geld."