Jaarlijkse Nederlandse zelffelicitering Serious Request kan weer losbarsten
We zijn weer eens oh zo in onze nopjes met een actie voor donker Afrika.
U kent het wel: het is eind december, de Sint is weer vertrokken en Kerstmis komt eraan. Bomen worden opgetuigd, eindejaarslijstjes worden aangemaakt en het is overal zo 'gezellig.'
We zouden haast vergeten dat te midden van deze explosie aan knusheid een munteenheid en bijbehorend politiek huwelijk aan het zinken zijn. Maar dat doet er even niet toe: de kerstdagen zijn een tijd voor gezelligheid en met een gevuld glas rode wijn terugkijken op weer een jaar voorbij.
In Nederland gaat dit sinds enkele jaren gepaard met een 'eindsprint.' Blijkbaar vinden velen dat ze de rest van het jaar niet lief genoeg zijn geweest. Dat moet dan met een knallend uiteinde worden goedgemaakt. Zo gaan we dit jaar miljoenen werven voor moeders in Afrika. Vorig jaar mochten AIDS-wezen op onze steun rekenen en het jaar daarvoor bonden we de strijd aan met malaria.
En het land - het hele land - staat op z'n kop. Bij de supermarkt word ik aangespoord m'n statiegeldbon in te leveren voor het 'goede doel,' en zelfs mijn ingeslapen forensendorp organiseert een ophaalactie voor de Afrikaanse moeders. Er is werkelijk niemand die zal weten te ontkomen aan dit jaarlijkse geldgeefgala. Ook ik niet: ik geef aanstaande dinsdag een karaokeavond.
We doen allemaal net alsof we heel veel om Afrika te geven: allemaal zodat we weer elf maanden met onze iPhones kunnen spelen, de wereld weer laten eindigen bij het hekje van de voortuin en ons opsluiten met ons zelfvoldane gevoel dat we de hele wereld in bescherming nemen.
En niemand die deze 3FM-mythe doorprikt. Beangstigend. Nog even volhouden: na kerstmis is deze eigenpijperij gelukkig weer voorbij.
