Italianen zeggen 'No!' tegen Europese Commissie: 'wij houden ons aan verkiezingsbelofte'

Italianen hebben ondertussen ook woorden met de Europese Commissie. Vanwege een begroting waar iets niet helemaal goed mee zou zijn. Iets met schulden en uitgaven. Ook de jeugdwerkloosheid is hoog, zo hoog zelfs dat veel jongeren uit de zuidelijke landen als 'international student' in tenten bivakkeren in Nederland. Oké, een aantal slechts. De italianen willen een basisinkomen en de pensioenleeftijd verlagen. Deze plannen bereiden de bureaucraten in Brussel dus zorgen, vanwege afspraken. De Europese Commissie wees de Italianen erop dat zij niet akkoord gaan met de begroting. Ondertussen laat Vicepremier Di Maio weten dat de begroting niet wordt gewijzigd, want 'verkiezingsbeloftes'. Wat zijn de Italianen van plan?

Het is opmerkelijk dat een land als Italië ervoor kiest om dergelijke beloftes in te willigen, aangezien het economisch niet zo goed gaat. Er is wel lichte groei en de jeugdwerkloosheid is sterk gedaald, maar de schulden maken het schier onmogelijk de rentes te verhogen en die moeten binnenkort wel weer een keer gaan stijgen. Daarnaast kosten dergelijke voorzieningen ook veel geld. Momenteel is de Italiaanse schuld al zo'n 130% (!) van de BBP en het begrotingstekort loopt dus ook op. Terwijl het verstandig zou zijn in tijden van economische voorspoed de schulden af te bouwen. Die schuld is naar verhouding dus meer dan twee keer zo groot als de Nederlandse staatsschuld (ongeveer 60% van het BBP). Met ruim 2,4% hogere uitgaven dan inkomsten zoeken de Italianen de grenzen van het EU-stabiliteitspact op.

De vraag is dan ook waar de Italianen nu precies mee bezig zijn? Kiezen zij er vrijwillig voor het nemen van economische risico's? En met welk positief effect dan precies? Moeten de sociale voorzieningen worden gezien als een middel van de regering Conte om draagvlak te creëren voor haar handelingen? In ieder geval zeggen de Italianen stellig 'No!' tegen de Europese Commissie. Wellicht dat de Italianen tijd proberen te winnen en ondertussen werken aan een exit uit de Europese Unie? Hoe het ook zij: het is een slimme korte termijn zet van de Italiaanse regering. Stoken in Brussel, het draagvlak verhogen en verder maar hopen dat het goed gaat. Volgens Di Maio houden de Italianen zich aan het EU-stabiliteitspact en is er dus niets aan de hand.