De gemiddelde Nederlander schijnt dit te vinden. Dat blijkt uit
onderzoek van twee sociologen van de Universiteit van Tilburg. Wat blijkt? We zijn zeer betrokken bij de samenleving en maken ons grote zorgen over het verval van waarden en fatsoen. We zijn minder individualistisch én staan minder te juichen voor abortus en euthanasie. Maar in tegenstelling tot wat de onderzoekers denken, gaat het hier niet om verval van de maatschappij dankzij door laagopgeleiden, PVV'ers en ander 'minderwaardig volk'.
Volgens dit onderzoek ontwikkelen we in Nederland richting een soort lokaal conservatisme annex communitarisme:
We voelen ons betrokken bij onze directe omgeving, maar minder met nationale en Europese problemen. Dat uit zich in onze solidariteit met hulpbehoevenden: Nederlanders blijken nog wel steun te willen bieden aan zieken, gepensioneerden, maar minder aan werkzoekenden en nog minder aan immigranten. De Nederlandse gastvrijheid uit de jaren zestig is veranderd in een vorm van conditionele solidariteit: de hulpzoekende is alleen welkom als hij geen bedreiging vormt voor onze banen en als hij zich aanpast aan onze normen en waarden.
De afkeurende noot van de auteurs zal u niet zijn ontgaan. De betrokkenheid bij de samenleving wordt toegejuichd, maar ondertussen worden we wel als een stel egoïsten neergezet.
Minstens zo opvallend en tekenend voor de visie van de onderzoekers is het volgende citaat:
De Nederlandse standpunten ten opzichte van homoseksualiteit, abortus en euthanasie zijn toleranter geworden, maar een kleine groep, die mogelijk kan groeien, waaronder veel PVV-ers, laag opgeleiden, ouderen, protestanten en moslims blijven hiertegen fel gekant.
Met andere woorden: degene die zich tegen homo-verering, abortus en euthanasie keren, zijn achterlijk ofwel anderszins minderwaardig. En hoedt u, want deze groep breidt zich uit! Alle heil is progressief, wie na kan denken is vanzelfsprekend vóór abortus en euthanasie, zo lijken de onderzoekers te denken.
Maar zo is het niet. De positieve ontwikkeling vandaag de dag is dat afwijziging van de hoog-individualistische fenomenen zoals abortus en euthanasie niet voortkomt uit een angstig vasthouden aan oude waarden en hard 'nee'-schreeuwen tegen alles wat nieuw is, maar uit een weldoordacht inzien dat de hippiedroom ook een nachtmerrie kan zijn.
Inderdaad: het individualisme is te ver doorgeschoten. En ja, dat gaat gepaard met minder enthousiasme voor abortus en euthanasie. Prachtig dat dat vandaag de dag meer en meer wordt ingezien. Juist door de mensen die wél nadenken.
