Vandaag verscheen in weekblad Der Spiegel een artikel waarin Bundesbank president Jens Weidmann, na de G-20 top in Moskou afgelopen weekend, zich lovend uitliet over de groeikansen van de Duitse economie. Verkiezingsretoriek of realiteit? Weidmann zei daarin onder meer, dat na een zwak 'winterhalfjaar', de Duitse economie weer de wind in de zeilen had, ik citeer:
"Die deutsche Wirtschaft ist wieder im Aufwind. Sie werde nach einem schwachen Winterhalbjahr ein kräftiges Plus im Frühjahr verzeichnet haben."
"Im dritten Quartal werde das Wachstum etwas moderater ausfallen. Im restlichen Jahr erwarte er "eine graduelle Verbesserung". Denn die Wirtschaftsentwicklung im Euro-Raum habe sich zuletzt stabilisiert."
"Andeutungen der Fed, ihren expansiven geldpolitischen Kurs in absehbarer Zukunft möglicherweise etwas zurückzunehmen, hätten auch die Kapitalmarktzinsen in Europa höhergetrieben. Das war nicht die Ankündigung zu bremsen, sondern die Ankündigung, den Fuß etwas vom Gaspedal zu nehmen."
"Die Notenbanker haben deutlich gemacht, dass der richtige Moment für den Ausstieg zu unterschiedlichen Zeitpunkten kommen kann. Außer Frage steht aber auch, dass geldpolitische Kurswechsel Auswirkungen haben können. Diese negativen Auswirkungen nehmen zu, je länger die Niedrigszinsphase andauert. Sie dürften aber keinen Grund darstellen, den Ausstieg herauszuzögern, wenn er denn geldpolitisch geboten ist Für den Euro-Raum ist dieser Zeitpunkt für den Ausstieg noch nicht gekommen."
Vrij vertaald: Na een zwakke winter heeft de Duitse economie in het voorjaar weer een stijgende lijn vertoond. Voor de rest van het jaar verwacht Weidmann een verdere wezenlijke verbetering van de Duitse economie, omdat de ontwikkelingen in de eurozone zijn gestabiliseerd. Aankondigingen van de Fed om haar economisch-politieke koers in de toekomst eventueel 'op een lager pitje' te zetten, heeft de rente op de kapitaalmarkt in Europa omhooggedreven. Dat was niet het moment om te remmen, maar reden om de voet van het gaspedaal te nemen.
Volgens Weidmann is duidelijk dat verandering van politiek-economisch beleid internationale effecten zal hebben. Andere economieën kunnen er negatief door getroffen worden. De negatieve effecten nemen toe, zolang als de fase van lage rente duurt. Dat mag echter geen reden zijn om dergelijke besluiten uit te stellen als deze nodig zijn. Voor de eurozone is het echter nog niet zover.
Met andere woorden: voorlopig kan Draghi doorgaan met zijn OMT.
Hoe moeten deze uitspraken van Weidmann nu echt geïnterpreteerd worden? Immers, een paar maanden geleden nog maar was hij uitermate kritisch tegenover het, in zijn ogen onwettige, onbeperkte opkoopprogramma door de ECB. Is Weidmann 'om' of spelen er mogelijk andere belangen?
Die spelen er zeker. Vóór alles geldt nu klaarblijkelijk: rust aan het (Duitse) eurofront tot na de verkiezingen van 22 september aanstaande. Per slot van rekening is dat nog maar twee maanden en de politieke goegemeente is toch met reces en de burger is op vakantie. Dus waarom zou Weidmann het feestje van Merkel verstoren? Hij kent zijn verantwoordelijkheid, en zijn plaats.
Of dit zo blijft na 22 september is natuurlijk zeer de vraag. Afhankelijk van de uitslag zal dan blijken wat Merkel werkelijk wil. En, niet onbelangrijk, wat Weidmann werkelijk wil.
Tot dat moment zullen we niets wijzer worden.
