Hoe moet dat als Paul de Leeuw er een eind aan maakt?

Omdat ik weleens de website van Elsevier bezoek, las ik gisteren dat de acteur Antonie Kamerling een eind aan zijn leven had gemaakt, op 44-jarige leeftijd, met achterlating van vrouw en twee kinderen. Een tragische zaak. Het was dat erbij stond dat de overledene (zelfmoordenaar klinkt zo hard) acteur was, anders had ik gedacht dat het een Kamerlid was, een backbencher van een of andere christelijke partij. Ik had in elk geval nog nooit van de man gehoord. Dat zal wel erg wereldvreemd zijn, want later begreep ik dat de acteur een beroemde soapster was en in deze populistische tijden moet je dat weten. De commerciële televisie is een sprong voorwaarts, alleen kijk ik daar nooit naar, behalve als er gevoetbald wordt.

Ik kijk ook meestal even naar het NOS-Journaal, om op de hoogte te blijven van wat politiek correct is en wat niet. Ik had gedacht wel iets te horen over het Scooternieuws van gisterenochtend, waarbij de 66-jarige broer van een Amsterdamse juwelier bij een gewapende roofoverval om het leven kwam. (Zoals de lezers van DDS gisteren al in een mooie post van Joost Niemöller hebben kunnen lezen, was de signatuur van de daders onbekend.) Maar niks. In plaats daarvan een minutendurend item over de bovenstaande acteur, en passages uit een talkshow waarin hij verklaarde dat hij niet kon acteren toen hij met acteren begon en niet kon zingen toen hij een tophit scoorde. Het zal toch niet dat zelfkennis aan zelfmoord vooraf gaat? Dat zou nog tragischer zijn. Gelukkig hoeven velen in Hilversum daar niet voor te vrezen, want daar denken ze dat de wereld niet meer doordraait zonder Matthijs van Nieuwkerk. Later op de avond was er nog een interview met de overledene, en in de nachtelijke herhaling van Pauw & Witteman (inderdaad, ik kijk daar weleens naar) werd er weer over gesproken. Het is een bizarre varkenscyclus, waarbij televisiesterren tot Very Important Persons zijn uitgegroeid en niemand daar meer aanstoot aan neemt. Nou, ik wel. En al die eerbied voor iemand die zelfmoord heeft gepleegd, hoe tragisch ook, komt mij hoogst onsmakelijk en bedenkelijk voor. Sinds Herman Brood van het Hiltonhotel sprong, begint dit epidemische vormen aan te nemen. En hoe moet dat in godsnaam als Paul de Leeuw besluit er een eind aan te maken? Krijgen we dat dan live te zien? Gaan dan alle Hilversumse kanalen op zwart? Of gaan alle leeuwen dan nog harder schreeuwen?