Hoe Amerika belastingcompliance afdwingt

Waar staat FATCA voor en wat is het? FATCA staat voor Foreign Account Tax Compliance Act, een Amerikaanse belastingwet, die financiële instellingen vanaf 1 juli 2014 verplicht om te controleren of hun klanten mogelijk belastingplichtig zijn in de V.S. De wet schrijft voor wie er allemaal Amerikaans staatsburger zijn en dus gehouden aan informatie- en belastingplicht. Vergis u niet, dit gaat bijzonder ver. Niet alleen Amerikanen die in de VS zijn geboren of er daadwerkelijk wonen zijn 'Amerikaan' in de definitie, maar iedereen die over een Amerikaans paspoort beschikt, ongeacht waar deze woont. Maar het gaat nog veel verder. Ook mensen met een Amerikaans woon-, postadres of telefoonnummer vallen eronder, alsmede gevolmachtigden met een Amerikaans adres of een P/A (per adres, red.). En tenslotte kunnen ook organisaties Amerikaans staatsburger zijn, bijvoorbeeld  wanneer ze zijn gevestigd in de V.S. of zijn opgericht naar Amerikaans recht. In deze publicatie van de NVB kunt u lezen wie er allemaal belastingplichtig zijn in Amerika.

De bedoeling van deze wet is om ervoor te zorgen dat Amerikaans belastingplichtigen, die buiten de Verenigde Staten tegoeden aanhouden, correct belastingaangifte te laten doen bij de Amerikaanse belastingdienst, de IRS. Banken zijn wereldwijd verplicht om medewerking te verlenen aan de informatieverstrekking die door de Amerikanen wordt geëist. Doen zij dat niet, dan worden hun Amerikaanse vestigingen beboet met 30% van de rente- en dividendinkomsten die via hun rekeningen lopen.

Wanneer u voldoet aan één van voornoemde kwalificaties, dan wordt u door uw bank benaderd om informatie te verstrekken. U bent dan verplicht mee te werken, aangezien elke belastingplichtige aangifte moet doen. Of u ook daadwerkelijk belasting moet betalen is onder andere afhankelijk van het belastingverdrag tussen Nederland en de V.S. en/of bijvoorbeeld uw inkomen. De IRS omschrijft een Amerikaans belastingplichtige als een 'US Person', maar dat kan, zoals gezegd, ook een instelling zijn (bijvoorbeeld een trustkantoor of een beleggingsinstelling), die is gevestigd in de VS of statuten heeft naar Amerikaans recht.

De werkelijke bedoeling van de wet is natuurlijk dat de Amerikaanse overheid zoveel mogelijk belasting gaat innen. Volgens de Amerikaanse belastingdienst, de IRS, lopen de V.S. jaarlijks veel geld aan belastinginkomsten mis, doordat belastingplichtigen geen of een onvolledige aangifte doen. Een groot deel daarvan schrijft de IRS toe aan Amerikanen die buiten de V.S. wonen of daar bezittingen hebben. Maar ook als u (rechtstreeks of via een vennootschap) ooit heeft belegd in de VS bent u het haasje. Sterker nog, ook als uw directe familieleden zich ooit gedurende een bepaalde periode hebben opgehouden in de VS (bijvoorbeeld om er te studeren) valt u onder de definitie van US Person.

U begrijpt dat deze wetgeving nogal wat consequenties heeft. Niet alleen voor (vermogende) particulieren (al geldt als privé persoon slechts een vrijstelling van $ 50.000 dollar aan vermogen), maar ook voor (pensioen-)beleggers en andere zakelijke personen. Zij worden geconfronteerd met lange lijsten in te vullen gegevens, die hun bank moet opvragen en doorgeeft aan de belastingdienst. Uncle Sam wil alles van u weten. Hier een voorbeeld van formulier 8938, dat van toepassing is op alle typen buitenlandse activa die voor melding in aanmerking komen. Overtuig uzelf, dit is niet mis.

Voor US Persons die de afgelopen jaren niet aan hun aangifteverplichtingen hebben voldaan en zich nu alsnog vrijwillig melden bij de IRS, heeft de VS een inkeerregeling ontwikkeld. Informatie daarover vindt u op de site van de IRS, zoek op ‘voluntary disclosure’. Mocht u benaderd worden door uw bank, dan is het belangrijk om op dit informatieverzoek te reageren, ook als u van mening bent dat u niet Amerikaans belastingplichtig bent. Als u niet reageert op een informatieverzoek, dan is uw bank namelijk verplicht uw gegevens te rapporteren. Met alle mogelijke gevolgen van dien...

Leuker kunnen de Amerikanen het niet maken en makkelijker evenmin. Deze wet moet natuurlijk geduid worden in het streven van de VS en EU om de lasten op arbeid te verschuiven richting kapitaal en vermogen. Als de lasten op arbeid drastisch worden verlaagd in een poging de enorme structurele werkloosheid te verminderen, dan moet het geld wel ergens anders vandaan komen. De kosten van het in standhouden van het overheidsapparaat dalen namelijk nooit, maar nemen altijd toe. Dat wil zeggen, zeker in de huidige, pseudo vrije westerse samenleving. Nu is het wachten op het moment dat ook de Europese belastingdiensten ditzelfde format gaan overnemen... Maar als u denkt dat de superrijken met de armen over elkaar gaan zitten afwachten totdat de overheden -via haar belastingkantoren- hun vermogens gaan afromen door (nieuwe) belastingen te heffen, dan moet ik u teleurstellen. Die superrijken zullen hun vermogens buiten Europa, dat wil zeggen buiten de EU, onderbrengen. Zoals altijd is het middel erger dan de kwaal.