Historisch moment

Op het moment dat u dit leest, overhandigt informateur Ivo Opstelten zijn eindverslag aan een ongetwijfeld dolgelukkige Majesteit. Tenzij de PvdA opnieuw omwille van het oponthoud een Kamerdebat met de informateur aanvraagt, zal Mark Rutte nog vanavond tot informateur benoemd kunnen worden. Daarmee is het aftellen voor de machtsoverdracht, en dus het einde van de periode Balkenende, definitief begonnen.

Die periode Balkenende begon op de kop af 3000 dagen geleden met het aantreden van een eerste kabinet waarbij een grote populistische partij betrokken was. Het zou overdreven zijn om te zeggen dat Balkenende als premier een overweldigend succes was, maar tot aan de verkiezingen van afgelopen juni was hij in ieder geval wel altijd een winnende premier. Mede daardoor werd hij uiteindelijk ook een van de langstzittende premiers, net achter reuzen als Thorbecke, Drees, Ruijs de Beerenbrouck en eh, Lubbers.

In het calvinistische Nederland geldt winnen als een besmette term. Dit soort prestatiegericht denken past immers niet bij onze egalitaire cultuur -- zo maken we onszelf althans graag wijs. Als liefhebber van politiek als wedstrijdsport kan ik echter alleen maar bewondering hebben voor het feit dat Balkenende ondanks de groeiende impulsiviteit van de publieke opinie er toch telkens weer in slaagde zijn grote rivaal Wouter Bos voor te blijven. Balkenende was misschien geen groot bestuurder, maar hij was wel een winnaar, althans: tot 2010. Hij ging net iets te lang door en moest daardoor uiteindelijk zijn meerdere erkennen in een nieuwe winnaar, namelijk Mark Rutte.

Het einde van het tijdperk-Balkenende is vandaag dus definitief in zicht gekomen. Al met al toch een historisch moment.