Het M-woord

De hele week was het M-woord niet van de lucht en in het weekend gooiden de media er nog een schepje bovenop. Alsof premier Rutte niet onlangs - met instemming van de Tweede Kamer - even 100 miljard van het geld dat uw kinderen nog moeten verdienen, in de bodemloze put van het Europese noodfonds heeft gestort. Niemand die zich daar nog druk over schijnt te maken.

Hoe de maandag door te komen? Moet even weg met de auto. De autoradio staat meestal afgestemd op één van de nieuwszenders, maar die laat ik wijselijk uit. Thuisgekomen even de PC aangezet. Ook op deze site valt aan het M-woord niet te ontkomen. Uit met dat ding! 's Middags wat in de tuin werken dan maar. Het is tenslotte mooi weer. Maar helemaal gerust ben ik er niet op. Ieder moment verwacht ik zo'n reclamevliegtuigje tegen de blauwe lucht met op zijn sleep de tekst: 'M. moet blijven!'. 

Het wordt avond en tot dan toe heb ik me redelijk aan het M-bombardement kunnen onttrekken. De tv-journaals van half acht en acht uur sla ik deze keer vanzelfsprekend over. Tegen beter weten in maar even afgestemd op DWDD. Als echter de koppen van Jack de Vries en Felix Rottenberg in beeld verschijnen is meteen duidelijk hoe laat het is. Om half negen dan maar even gaan zitten voor Voetbal International. Hoewel - afgezien van het Nederlands Elftal op grote toernooien - geen groot voetballiefhebber, vind ik dat wel een amusant programma. Het blijkt een falikante misrekening. Als onder de gasten de dochter van die linkse Frits Barend in beeld verschijnt, gaan alle alarmbellen rinkelen. Binnen een minuut na aanvang is het M-woord alweer minstens tien keer de lucht ingeslingerd.

Terug naar de PC dan maar. Even de Duitse krantensites scannen op nieuws over de eurocrisis. En jawel hoor. Op de voorpagina van Welt Online kijk ik recht in het gelaat van M., onder de veelzeggende kop: 'Asylbewerber (18) aus Angola spaltet die Niederlande' (Asielzoeker (18) uit Angola splijt Nederland). Nou ja, splijt? In de media is daar in ieder geval niet veel van te merken.

Nieuwsuur wil ik wel even zien vanwege een item over de nieuwe president van de ECB, de Italiaan Mario Draghi. Niet geheel zonder risico trouwens, want M. is een veel voorkomende Italiaanse jongensnaam. Het journaaldeel van dat programma laat ik om begrijpelijke redenen schieten, maar ik beland bij toeval in PowNews en daar is het weer allemaal M. wat de klok slaat. Terzijde, wat betreft Draghi: terwijl in Italië overheidsdinaren boven de rang van referendaris voor hun woon-werkverkeer gebruik plegen te maken van zo'n staalblauwe Maserati, gaat Draghi gewoon met de bus. Dat is het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat Draghi aankondigt voor onbepaalde tijd door te gaan met het opkopen van Italiaanse staatsobligaties.

Pauw en Witteman laat ik schieten. Dat is op voorhand een verloren zaak. Dan maar een greep in de stapel ongelezen boeken. Monsoon van Robert Kaplan. Dat gaat over de Indische Oceaan en Angola ligt gelukkig aan de Atlantische kust van Afrika, dus dat durf ik nog wel aan. Maar kan me niet meer concentreren. Vroeg naar bed dus maar. Het zal weer een zware dag worden dinsdag, met de CDA-fractie in beraad en de Tweede Kamer in vergadering bijeen. Het M-woord zal weer niet van de lucht zijn.