Maar of dat zo blijft, is sterk de vraag
Er bestaan nogal wat misverstanden over peilingen. Belangrijkste daarvan is dat peilingen niets zeggen over de verkiezingsuitslag. Slechte peilingen worden altijd afgedaan als "dagkoersen", goede als "mooie aanmoediging, maar niet meer dan dat." Maar een peiling is wel degelijk relevant voor het inschatten van de kansen van de partijen op de verkiezingsdag. Daar moet dan wel een belangrijke voorwaarde aan toegevoegd worden: "...mits de onderwerpen die deze week speelden ook de dominante onderwerpen tijdens de verkiezingscampagne zullen worden."
De peiling van De Hond zit op zich vol aangenaam nieuws voor de VVD van premier Rutte. Het herstel van vorige week zet door, waardoor de partij nu met enige voorsprong de grootste partij op rechts is (al helemaal in het gewogen gemiddelde van alle peilingen, waarin de voorsprong op de PVV inmiddels meer dan 5 zetels bedraagt). De gedroomde tweestrijd met SP-leider Roemer komt daardoor steeds dichterbij, ook al omdat Roemer met zijn pragmatische boodschap van deze week duidelijk een gevoelige snaar weet te raken bij het linkse electoraat en dus ruim afstand neemt van de PvdA. Als het inderdaad uitdraait op een tweestrijd om het premierschap tussen Rutte en Roemer, heeft Rutte de beste papieren: hij wint die race afgetekend (48-44).
Maar... Het grote 'maar' bij deze peiling is of de bijzondere omstandigheden van afgelopen week wel maatgevend zijn voor het verloop van de verdere verkiezingscampagne. Het was immers een week die vooral in het teken stond van het grote niets. Er vonden geen opmerkelijke debatten plaats, de partijen leken allemaal vooral bezig hun kruit droog te houden voor latere schermutselingen. Het enige nieuws dat er was, was vrolijk voetbalnieuws (de uitslag van gisteravond zal niet echt hebben meegewogen in de peiling van vanmorgen, de Spaanse bailout evenmin). Als de campagne gezellig van toon en nieuwsarm van inhoud wordt, weten we nu dus dat de boodschap van de gezellige premier en zijn al even gezellige socialistische rivaal prima zal gedijen. In dat geval kunnen we ons dus opmaken voor een vrolijke tweestrijd. Maar als de campagne eenmaal losbarst, zal het alles behalve gezellig zijn. En zoals de Spaanse bailout van gisteren liet zien, heeft de werkelijkheid ook nogal eens de neiging om een spaak in het wiel te steken.
Overigens: vorige maand was Wilders goed op dreef. Hij was elke dag zichtbaar aanwezig en domineerde met zijn interventies het debat. In juni is hij tot nu toe totaal onzichtbaar. Dat lijkt me een strategische vergissing van zijn kant. Rutte hing in de touwen. In plaats van hem te blijven opjagen, gaf hij hem echter de kans op adem te komen en zijn boodschap aan te passen. Als dit zo nog een paar weken doorgaat, is Rutte al uit zicht verdwenen voordat de campagne goed en wel is begonnen.