Henk Bleker komt niet meer terug

De kandidatuur van Henk Bleker deed Den Haag eventjes opschudden. En Hilversum ook. Niet vanwege de kansen van Bleker, maar door de herinneringen die iedereen heeft aan zijn toneelstukjes op televisie. Het briefje aan Mauro bij Pauw & Witteman was het dieptepunt van Bleker. Alle kijkers, inclusief niet-CDA'ers, kregen last van plaatsvervangende schaamte. Als Bleker partijleider zou worden, zouden heel wat CDA'ers hun lidmaatschap heroverwegen.

Dat spindoctor Jack de Vries hem steunde tijdens zijn campagne voor de interne CDA-verkiezingen bewijst dat ook De Vries over zijn hoogtepunt heen is: hij had kennelijk niet door dat het imago van Bleker erg slecht was, zowel binnen als buiten het CDA. Ik heb zelf ook heel even gedacht dat Bleker het ver(der) zou schoppen, maar achteraf gezien ben ik volgens mij vooral beïnvloed door het gespin van een aantal (oud)-spindoctors op Twitter.

Bleker kreeg slechts 7,3 procent van de stemmen. Het besef begint eindelijk bij hem door te dringen: "Ik heb wel even een half uur rond de boerderij gelopen om het te verwerken." Bleker trekt zijn conclusies, zegt hij tegen het AD. Hij wil niet op de kandidatenlijst voor het CDA. "Ik ging voor het lijsttrekkerschap. Nu was het de vraag of ik Kamerlid zou willen worden. Ik heb gezegd: 'Dat doe ik niet.'"

Het is beter zo, voor zowel Henk als voor het CDA. De kandidatenlijst van het CDA wordt niet heel lang, dus het zou zonde zijn als Bleker een prominente plaats zou krijgen. Hoewel hij hartstikke goed toneelstukjes kan spelen (het lijkt bijna authentiek) en hij het niet slecht doet als staatssecretaris in het kabinet, moet je soms als politicus bij jezelf te rade gaan. Het liefst voordat je wordt uitgekotst door de kiezer (zie het geval-Rita Verdonk). Bleker snapt dat.

Dus, Henk, geniet van het EK straks en van je paardjes. Houdoe en ajuus, dáár is de deur en we zien je nog wel een keer op tv bij Pauw & Witteman in de hoedanigheid van voorzitter van de Vereniging ter Behoud van de Pony's ofzo.