Haha! Graaiende Arjen Lubach is tegen salarisplafond bij publieke omroep, maar niet, niet, NIET uit eigenbelang. Echt niet!

Ach kijk eens wat lief. Arjen Lubach vertelt in 30 Minuten Rauw, de podcast van Ruud de Wild, dat hij tegen het salarisplafond bij de publieke omroep is. Want 180.000 euro is eigenlijk helemaal niet zoveel. 16.000 euro per maand. Je zou het er maar mee moeten doen...

Maar, bezweert pukkie, zijn mening heeft er écht niets mee te maken dat hij voor de publieken werkt, en hijzelf graag dus heel veel meer zou willen 'verdienen.' Nee hoor, zei Lubach tegen De Wild, hij was al tegen het plafond voor hij bij de NPO terechtkwam. Het heeft dus niets met eigenbelang te maken. Welnee!

Voorlopig kan hij, zegt hij, prima leven met het schamele bedragje waar hij het voor moet doen (hij verdient namelijk onder het plafond, dus minder dan 180.000 euro per jaar). Maar als hij besluit dat hij er toch genoeg van heeft weet hij wat hem te doen staat: verkassen naar een commerciële omroep. Want daar kan meneer, zegt hij zelf, veel meer verdienen:

We zeggen maar niets over de duidelijke hypocrisie van de heer Lubach. Een blinde kan nog zien dat hij eerst en vooral een salonsocialist eersteklas is. Roepen dat het zo allemaal niet kan, dat linkse partijen moreel superieur zijn, en ga zo maar door, maar er ondertussen gewoon lekker op los graaien.

Nee, wat veel opmerkelijker is, is het feit dat hij aangeeft die overstap naar de commerciëlen nog niet te willen maken. Maar waarom niet? Hij verdient "zoveel minder" bij de publieke omroep, waarom blijft hij daar dan? En nee, hij hoeft niet aan te komen met verhalen over dat het makkelijker is voor mensen om hem te vinden. We leven niet meer in 1970, Arjen.

Dus wat houdt hem tegen? Nou, ik denk dat we voor het antwoord alleen maar even naar Humberto Tan hoeven te kijken. Die had een paar jaar een succesvol programma op RTL, maar toen het minder werd schoven de zenderbazen hem meteen naar de kant. "Ga maar weg, ga maar op zoek naar een andere baan, en niet meer bij RTL, want wij zijn klaar met je. Oh, en bedankt voor die jaren waarin we wél lekker via jou konden cashen he!"

De enige reden dat een man als Lubach bij de publieke omroep blijft ondanks mooie aanbiedingen van commerciële zenders is baanzekerheid. Bij de publieken moet je het wel héél bont maken voor je ontslagen wordt -- zeker op een manier waarbij je imago serieus beschadigd wordt.