Groene banen goed voor de economie en werkgelegenheid? Vergeet het maar!

Hoe vaak hebben we niet gehoord dat investeren in groene energie goed is voor de economie en de werkgelegenheid? Het is een van de standaardargumenten waarmee producenten van wind- en zonne-energie hun megasubsidies proberen binnen te halen. Maar bij nader onderzoek blijkt dat toch niet waar te zijn. Het tegendeel is het geval. Tegenover elke extra groene arbeidsplaats staat een (veelal onzichtbaar) verlies van een veelvoud van andere arbeidsplaatsen in de rest van de economie.

Eerder schonk ik aandacht aan de Canadese klimaatscepticus Tom Harris, die het – eindelijk! – was gelukt om tot de reguliere media, in dit geval de tv, door te dringen. Kennelijk was dat goed bevallen, want onlangs was hij al weer op de tv te zien. In een vraaggesprek met de bekende interviewer Charles Adler werd hem onder meer naar zijn mening gevraagd over de manipulatie die er in het IPCC-proces heeft plaatsgevonden, waaronder ook de notoire hockeystick-grafiek, en over groene banen. Harris slaagde erin om in zeer korte tijd op heldere en toegankelijke wijze zijn boodschap over het voetlicht te brengen. Wat de groene banen betreft verwees hij onder meer naar een rapport van Kenneth Green van het American Enterprise Institute: 'The Myth of Green Energy Jobs: The European Experience.'

Citaat:

With $2.3 billion in Recovery Act tax credits allocated for green manufacturers, President Barack Obama and other Democratic politicians have high hopes for green technology. But their expectations clash with both economic theory and practical experience in Europe. Green programs in Spain destroyed 2.2 jobs for every green job created, while the capital needed for one green job in Italy could create almost five jobs in the general economy. Wind and solar power have raised household energy prices by 7.5 percent in Germany, and Denmark has the highest electricity prices in the European Union. Central planners in the United States trying to promote green industry will fare no better at creating jobs or stimulating the economy.

Zie verder hier.

Alweer een sprookje minder!

Verrassenderwijs sloot Harris het interview af met een vurig pleidooi voor een rationeel milieubeleid, gericht op het oplossen van werkelijke milieuproblemen – het klimaat behoort daar niet toe.

Zie verder hier.

Ten slotte nog een video, waarin wordt ingegaan op talloze klimaatrelevante thema's, waaraan de reguliere media tot dusver nog geen of nauwelijks aandacht hebben geschonken. De video behandelt onder meer op de stelselmatige manipulatie die er in het IPCC-proces heeft plaatsgevonden en de geringe klimaatgevoeligheid van CO2. Vele bekende klimaatsceptici komen in deze video aan het woord, zoals Richard Lindzen, Pat Michaels, Tim Ball, Ross McKitrick, Joe d'Aleo, Christopher Monckton, Nigel Lawson en James Delingpole. Het is echter vervelend dat zij niet via de ondertiteling worden geïndentificeerd. Van de andere kant van het spectrum is ook Phil Jones, voormalig directeur van de Climatic Research Centre (CRU) van de Universiteit van East Anglia, nog even te zien, terwijl hij wordt ondervraagd door de wetenschapscommissie van het Britse Parlement en toegeeft dat hij allerlei vreselijke dingen heeft geschreven in de e-mails die bij Climategate in de openbaarheid zijn gekomen. Phil Jones: 'I have obviously written some very awful e-mails. And I fully admit that.' Maar spijt ...? 

De betrokken video is hier te vinden. Welk Nederlands tv-station zou zo'n video nu eens vertonen (om nog maar te zwijgen van onze Duitse en Belgische vrienden, die nog wat achter lijken te lopen wat de klimaatdiscussie betreft)? Mijn trouwe lezers zullen het antwoord gemakkelijk kunnen raden.

Op enkele uitzonderingen na zijn onze reguliere media medeplichtig aan het aanwakkeren van de klimaathype, die nu al twee decennia duurt. Kennelijk zijn zij er zich nog niet van bewust dat het de hoogste tijd is om schoon schip te maken en gewoon de waarheid te vertellen, in plaats van het slaafs napapegaaien van de klimaatpropaganda van het VN-klimaatpanel (IPCC), de overheid en de milieubeweging. Maar de Van Calmthouts (VK), Knips (NRC/HB) en Engelsen (Trouw) van deze wereld houden zich de laatste tijd muisstil in hun holletjes. Ja, het is natuurlijk niet makkelijk om te erkennen dat je je voor een karretje hebt laten spannen. Maar er is ook nog zoiets als wetenschappelijke en journalistieke integriteit. 'Wir haben es nicht gewusst' is zo langzamerhand toch niet meer vol te houden. Misschien tegen beter weten in, vertrouw ik er op dat de integriteit uiteindelijk toch de doorslag zal geven. 

Kijk, luister en neem kennis van van de manipulatieve praktijken die zich achter de schermen van het VN-klimaatpanel hebben afgespeeld.