Griekenland blijkt altijd weer erger
Griekenland is enigszins uit de spotlights geraakt, maar dat betekent in geen enkel opzicht dat het daardoor structureel beter gaat. Er is zelfs veel voor te zeggen om te constateren dat het land nog steeds verder afglijdt, maar dat het van bovenaf gezien moeilijk is in te schatten hoe groot de vrijeval snelheid is.
De rel die wij hier gisteren beschreven, waarbij het IMF opbiechtte dat het zich - om de EU terwille te zijn - veel dieper in het Griekse wespennest heeft gestoken dan verdedigbaar is, werd onvermijdelijk doordat berekeningen hebben uitgewezen dat het financieringstekort van het land opnieuw een schrijnend groot gat gaat vertonen in 2014. Het gaat om 4,6 miljard euro. En omdat dergelijke tekorten nooit eenmalige incidenten zijn, staat eveneens vast dat in 2015 het gat zich nog verwijdt tot 6,5 miljard. Die totale rekening van 11,1 miljard is door de korte termijn waarop financiering gevonden moet worden een drama, dat nauwelijks nog door regeringsmaatregelen kan worden opgevangen.
Conclusie? U begrijpt het wel: er moet iemand bijspringen. En het IMF vindt dat zij daar niet voor is. De laatste tijd is er steeds vaker sprake van dat als Griekenland zich netjes gedraagt, het land een complete schuldsanering tegemoet kan zien. Een bijna komisch vooruitzicht, aangezien als de regering in Athene zich niet gedraagt, hetzelfde onvermijdelijk is. Linksom of rechtsom, de Griekse schuld is onhoudbaar, en moet worden gesaneerd. Daarbij past terechte verontwaardiging, maar ontkenningen? Wie het ontkent is een botte leugenaar.
Zoals we daar hebben het edele span Rehn & Draghi, die zich gisteren in allerlei bochten wrongen om te ontkennen wat het IMF zo droog te berde had gebracht. De vraag is niet langer of hun verhaal tijdens persconferenties onwaarheden bevat, de vraag wordt meer en meer hoe lomp de opgediste leugens zijn. Helaas, "Zis is not a jook", maar de bittere waarheid.
Ons recht voorziet er niet in bestuurders na hun ambtstermijn juridisch aan te pakken voor gemaakte blunders. Dat zou teveel kunnen uitdraaien op een politieke afrekening met hen die niet meer in de politieke arena terugkeren, hoewel in een coalitieland als Nederland een belangrijker argument is dat vrijwel altijd politici uit een vorig kabinet terugkeren, zodat een schone breuk met het beleid van een eerder kabinet altijd fictie is. Welke partijen ook plotseling aan de macht komen.
Maar je begint je af te vragen of de nadelen van een dergelijke juridische stok achter de deur nog langer de voordelen in de schaduw kunnen stellen. Want ontegenzeggelijk: wat nu gebeurt kent geen precedent.
Lees ook