Gooi ze er dan maar uit! Grieken rellen weer massaal na aannemen bezuinigingsmaatregelen

Heeft dit nog wel zin? Het valt ten stelligste te betwijfelen.

Het is weer eens zover: ging men in Griekenland deze week al achterover zitten bij de zoveelste staking, nu is men in Athene fijn gaan rellen tegen de bezuinigingsmaatregelen die het Griekse parlement donderdagavond aannam. Er is vanalles kort en klein geslagen in de buurt van het parlementsgebouw, en de oproerpolitie moest eraan te pas komen om een einde te maken aan de ongeregeldheden. En waarom ook alweer?

In de meeste delen van Europa is de crisis gelukkig weer voorbij. Duitsland groeit weer als kool, de meeste Europese landen ook en zelfs landen die het zeer zwaar hadden - Portugal, Ierland, Spanje en Italië - zijn na pijnlijke doch doeltreffende bezuinigingsmaatregelen weer op het juiste pad. Natuurlijk deed het ook daar heel veel pijn, maar uiteindelijk heeft men in die landen wel ingezien dat het niet anders meer kon, en zag ook een groot deel van de bevolking de noodzaak van de hand op de knip wel.

Hoe anders is dat in Griekenland: het land groeit nog steeds nauwelijks, steeds meer Grieken leven een miserabel bestaan en het imago van het land is er ook niet beter op geworden. Sterker nog: de internationale schuldeisers hebben weinig geduld over en twijfelen al tijden of het nog wel zin heeft om geld in dit bodemloze gat te pompen als de Grieken dat zelf niet eens willen.

Interessant hierin om te zien is de opstelling van Syriza, de extreemlinkse partij die bij de vorige verkiezingen enorm won en nu aan het hoofd van de Griekse regering staat met haar premier Alexis Tsipras. De partij won de verkiezingen met de belofte dat het afgelopen zou zijn met de bezuinigingen, wat veel inwoners van het door de crisis zwaar getroffen land als muziek in de oren klonk. Er werd alom verwacht dat er inderdaad een breuk zou komen tussen het Syriza-Griekenland en de schuldeisers, en dat het land dan maar failliet zou gaan en uit de euro - en misschien zelfs de Europese Unie - zou stappen.

Niets van dat alles gebeurde echter, merkwaardig genoeg, en daar is een simpele verklaring voor. Het is vanuit de oppositie makkelijk schreeuwen dat je méér in plaats van minder geld moet uitgeven, maar als je dan eenmaal de macht hebt over de staatsfinanciën en ziet hoe erg het er allemaal voorstaat, gaat kennelijk zelfs bij deze marxisten een lichtje branden. Verkiezingsbelofte of niet, zélfs Syriza zag - uiteraard met wat druk van buitenaf - in dat het zo simpelweg niet verder kon, en dat bezuinigingen toch echt nodig waren. En als zelfs een stel fans van Marx en Mao dat zegt, dan weet je wel hoe laat het is.

Helaas lijkt de Griekse bevolking daar nog niet van overtuigd te zijn. En dat is jammer, want in de eerder genoemde landen hebben deze pijnlijke doch effectieve maatregelen op de lange termijn een positief effect gehad, maar dat kon alleen doordat de bevolking ook achter deze besluiten stond. Dat lijkt in Griekenland echter nog steeds niet het geval te zijn, en daarom moeten we ons eens serieus gaan afvragen of het nog wel zin heeft als we daar tijd én geld in steken.