Glamourkatholiek helpt katholieken niet verder
Met Mariska Orbán-de Haas gaan ze de oorlog niet winnen, hoewel ze een punt heeft.
Vandaag drukte Trouw een interview met haar af. Velen herinneren mevrouw Orbán als de gek die een veel te emotionele open brief schreef aan Jeanine Hennis-Plasschaert over abortus. Hennis-Plasschaert had meerdere miskramen gehad en de brief raakte haar in haar ziel. Die affaire legt Orbans zwakte in een notendop bloot: ze weet katholicisme en controverse niet te scheiden. Desondanks is ze van mening dat katholieken gewoon uit de kast moeten komen.
Abortus, het comdoomstandpunt en nog wat van die themas zijn impopulaire katholieke standpunten. Door daar mee bezig te blijven, sluiten (niet-)katholieken zich voor de Kerk af. Dat neemt niet weg dat de Roomse opvattingen over bijvoorbeeld monogamie aids in Afrika zouden kunnen oplossen. Veilige seks is daar niet zozeer het probleem, promiscuïteit bij het leven is dat wel. Maar dat is een andere zaak, die overigens weinig mensen overtuigt. Publieke opinie gaat over gelijk krijgen, niet over gelijk hebben.
Daarom moeten katholieken zich niet storten op deze ethische dilemmas of het opnemen voor het Bijbelse scheppingsverhaal, zoals Orbán doet. Dont get me wrong: ik denk dat het goed is dat katholieken abortus onder vuur nemen of vraagtekens zetten bij het seculiere sciëntisme dat zich van de Nederlandse elite meester heeft gemaakt. Maar deze katholieke standpunten vormen niet de kern, zij zijn geen brood voor het hart, maar hooguit garanties voor controverse.
Katholieken hebben de luxe veel nadruk te leggen op het Nieuwe Testament, veel meer dan bijvoorbeeld gereformeerden. Laat ze daar gebruik van maken: laat Orbán de levenslessen van Jezus Christus, die in de evangeliën worden beschreven, tot uitgangspunt nemen. In de evangeliën wordt voortdurend invulling gegeven aan een antwoord op de belangrijkste vraag van alle: wat is goed leven?
Als katholieke media zoals het Katholiek Nieuwsblad (waarvan Orbán hoofdredactrice was) daar meer aandacht aan zouden besteden, zou het belijden van het katholieke geloof niet meer iets zijn waarvoor je je voortdurend moet verdedigen. Dan hoef je niet in de kast te zitten omdat je eigenlijk ook niet weet hoe je katholicisme en euthanasie met elkaar moet verbinden. Dan kun je gewoon als katholiek uit de kast komen en blijken er veel mensen open te staan voor het rijke Roomse leven.
