Geschiedenis speelt nauwelijks rol in The Kennedys

De omstreden miniserie over het leven van de Kennedy-familie in de jaren zestig is één en al ronkend drama, dat het met de waarheid niet zo nauw neemt.

The Kennedys zou in de Verenigde Staten aanvankelijk op de History Channel worden uitgezonden, maar de zender was het blijkbaar eens met de kritiek dat de serie te weinig aandacht had voor de geschiedenis. Uiteindelijk werd het toch op het Canadese History-kanaal uitgezonden en op een redelijk jonge commerciële omroep in Amerika zelf. Vanavond begint Omroep Max op Nederland 2 aan het eerste deel.

De eerste aflevering staat vrijwel geheel in het teken van Joseph Kennedy, de vader van John F., die in de jaren dertig als ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk zijn steun voor appeasement uitsprak, tot afgrijzen van president Franklin Roosevelt die in Hitler juist een groot gevaar ziet. Vader Kennedy wordt tot aftreden gedwongen en besluit dat zijn oudste zoon, ook Joseph genaamd, dan maar politieke carrière moet gaan maken. Joseph komt echter om in de oorlog, waardoor de keuze valt op John.

We zien vervolgens hoe de toekomstige president door zijn vader eerst congreslid en later senator wordt gemaakt. Dat gaat niet altijd even netjes. Bekend is dat er indertijd nogal eens gesjoemeld werd met Amerikaanse verkiezingen. En John was toen natuurlijk al een rokkenjager. Zijn jonge vrouw Jackie krijgt in de serie van haar schoonvader maar liefst 100.000 dollar geboden om Johns ontrouw door de vingers te zien.

Jackie Kennedy komt er in de serie sowieso niet goed vanaf. Net als haar echtgenoot worstelt ze met haar gezondheid en gebruikt ze amfetamine om zichzelf enigszins tot bedaren te brengen. De zo geliefde presidentsvrouw wordt afgebeeld als een emotioneel wrak dat van de drugs aan elkaar hangt. Broer Robert ("Bobby") probeert John er intussen toe te bewegen minder vreemd te gaan. Belangrijke politieke besluiten worden achter de schermen door Joseph senior genomen. Het wordt allemaal wel erg overdreven.

Historische gebeurtenissen, zoals de invasie in de Varkensbaai, de Cubacrisis, het ruimtevaartprogramma en de oorlog in Vietnam, krijgen in de serie nauwelijks of zelfs geen aandacht. Wel is een hele aflevering gewijd aan de burgerrechtenstrijd van zwarte Amerikanen, maar daarin is een grotere rol weggelegd voor James Meredith, de eerste zwarte student aan de Universiteit van Mississippi, dan voor de president. De nadruk in The Kennedys ligt eigenlijk vooral op de tekortkomingen van de familie, zonder dat duidelijk wordt hoe en waarom zij in diezelfde tijd toch zo bepalend werden voor het Amerikaanse zelfbeeld.

Aan Bobby, die wordt afgebeeld als het geweten van zijn oudere broer, wordt ten slotte nog een aflevering besteed waarin in rap tempo de jaren ná de moordaanslag van 1963 voorbij komen. De episode heet terecht The Aftermath ('De nasleep'): het is een beetje een verplicht nummer dat kenners van de Amerikaanse geschiedenis meer teleurstelt dan dat het aan de serie toevoegt.

Wie een meer waarheidsgetrouwe versie van de geschiedenis wenst, kan beter Thirteen Days uit 2000 kijken, een film over de Cubacrisis, of de miniserie Kennedy uit 1983 waarin Martin Sheen de hoofdrol speelt.