(Voormalige?) republikein geeft toe: eigenlijk is het koningshuis helemaal zo slecht nog niet

Ik ben al zo lang ik me kan heugen republikein. Dat is geen familietrekje -- mijn ouders zijn dat niet -- maar persoonlijk verzet ik me al heel lang tegen de Oranjes. Het verleden van die familie -- waardoor ze aan de macht zijn gekomen en later hoe ze die macht gebruikt hebben om zichzelf te verrijken -- is lang niet brandschoon. Daarnaast kost zo'n koningshuis bakken met geld. Oh ja, en dan is er ook nog de idiote erfopvolging. Iemand zou zogenaamd geschikt zijn om monarch te worden omdat hij of zij in de juiste familie geboren is. Volstrekt belachelijk natuurlijk.

Vandaar dat ik normaal nooit meega in al dat Koningsdag gefeest. Zoals in Amersfoort, waar ze vandaag helemaal uit hun dak gingen. Interessant genoeg hebben wij Koningsdag vandaag voor het eerst ook ietwat gevierd in ons gezin: vrouw en dochter in oranje kleren, ik met een oranje pet op.

Waarom?

Nou, ik moet toegeven: hoe ouder ik word, des te minder ik me tegen het koningshuis verzet. Ja, het is allemaal één grote (en eigenlijk gewoon belachelijke) poppenkast, maar ik moet toegeven: ze zorgen wel degelijk voor verbinding in de samenleving. In Amerika zijn de principes van de Founding Fathers, de vlag, het Volkslied, en de Declaration of Independence die verbindende factor. Maar wat hebben we in Nederland in dat opzicht? De vlag? Die mag je niet laten wapperen want dan ben je een vieze nationalist. Het volkslied? De helft van de mensen kan het niet eens meezingen. Onze eigen versie van de Declaration of Independence -- het Plakkaat van Verlatinghe -- dan? Dat zou een goede optie kúnnen zijn, maar helaas is ook daar niemand mee bekend.

Naast Amerika zou Nederland het tweede Westerse land kunnen zijn dat écht op principes gevonden is -- op een Idee. Maar dat hebben we zelf verkwanseld. Het gevolg is dat er buiten het koningshuis eigenlijk geen enkele factor is die ons als samenleving verenigt.

Nu ik zelf vader van een dochter ben (van 21 maanden oud) denk ik steeds meer na over dit soort zaken. Dat denken heeft mij doen concluderen dat een samenleving waar geen verbindende factor is, eigenlijk niets meer kan doen dan uit elkaar vallen. Hoewel anarchisten dat ongetwijfeld heel leuk vinden klinken begrijpen mensen met historisch besef dat dit enorm gevaarlijk is -- of op zijn minst alles behalve plezant. In Amerika hadden, tijdens hun Revolutie, een andere verbindende factor, die diep geworteld was in het denken van de 'kolonisten.' Wat hebben wij in dat opzicht dat ons kan verbinden als de Oranjes besluiten dat het allemaal genoeg is geweest?

Juist: niks. Noppes.

Misschien is dat Koningshuis dus helemaal zo slecht nog niet. Wat hebben we anders nog?