Nicolas Maduro en zijn voorganger, de wijlen Hugo Chavez, kunnen trots zijn: het land dat ze met hun linkse beleid vakkundig geruïneerd hebben, mag weldra de titel 'meest ontvluchte land ter wereld' overnemen van Syrië. Denk aan vluchtelingen, en je denkt meteen aan één land: Syrië. Hoewel er veel te zeggen valt over de plekken waar ze heen gaan, valt er over hun vertrekpunt weinig te discussiëren: Syrië is en blijft de komende jaren gewoon een afgrijselijk land om te wonen, en eenieder die die kans heeft doet er goed aan het te ontvluchten. Waar ze uiteindelijk terecht komen, is natuurlijk een heel ander verhaal, dat ik voor de verandering hier niet ga aanhalen.
We richten onze blik nu namelijk op een andere land dat totaal verwoest is:
Venezuela. Geen koppensnellende ISIS-gekken hier die je van gebouwen afgooien natuurlijk, maar wél een Marxistische gek - Nicolas Maduro - die het land economisch totaal de afgrond in gesodemieterd heeft. Of nou ja: twéé gekken. De afbraak van wat - door hun enorme oliereserves - ooit één van de rijkste landen ter wereld was, begon al toen zijn voorganger Hugo Chavez in 1999 de macht greep en Venezuela omvormde tot een socialistische heilstaat.
Met alle gevolgen van dien natuurlijk: net als vrijwel alle andere landen die zoiets geprobeerd hebben, is de bevolking er de dupe van geworden. Schappen in supermarkten zijn halfleeg, rijen voor winkels enorm en als het je dan toch lukt om te vinden wat je zoekt, kun je door de torenhoge inflatie bijna nog beter met Zimbabwaanse dollars dan met Venezolaanse bolivars betalen.
Die situatie verergert met de dag, en aangezien zelfs
massale protesten niets veranderden aan het desastreuze beleid van Maduro, rest vele Venezolanen weinig anders dan te vluchten. En dat moet legaal of illegaal: door - je verzint het niet - een tekort aan papier worden er nauwelijks nog paspoorten gemaakt. Toch lukt het velen alsnog het verpeste land te verlaten: zo'n miljoen van hen hebben bijvoorbeeld al asiel in buurland - en traditioneel aardsvijand - Colombia aangevraagd. Daarmee overstijgt het aantal mensen dat daar de benen neemt
binnenkort waarschijnlijk het aantal dat uit het oorlogsgebied Syrië vertrekt: geen mooi record om op je naam te hebben staan, zeg maar.
Maar dat zal de autocraat in Caracas zoals altijd waarschijnlijk weinig doen.