Geen bord voor de kop, maar een complete muur

Eergisteren stond er op De Dagelijkse Standaard een bericht over de herwaardering die het communisme momenteel doormaakt. Ik was er redelijk door geschokt. Na het lezen van George Orwell’s Animal Farm en een recente vakantie in Berlijn was er voor mij maar één conclusie: dit nooit meer! Om dan nu te lezen dat de sympathieen er blijkbaar nog steeds zijn... Tja.

Het communisme is een ideologie die leuk is bedacht, maar niet goed uitvoerbaar is gebleken in de praktijk. Integendeel, er zijn verschrikkelijke dingen gebeurd die zogenaamd gerechtvaardigd waren met die ideologie. Waaronder die Berlijnse Muur dus, en alles eromheen.

Het is gewoon iets wat nooit zal gaan werken. Mijn geschiedenisleraar wist dat mooi samen te vatten met het tekenen van een kruis, waarin de ene lijn voor gelijkheid stond en de andere lijn voor vrijheid. De wijsvinger op de ene lijn, de middelvinger op de andere, en dan maar schuiven. Totale gelijkheid is totale onvrijheid, totale vrijheid is totale ongelijkheid. Neigt het teveel vanuit het midden van het kruis (waar de twee vingers dichtbij elkaar staan) naar één van beider kanten (vingers gaan uit elkaar) dan gaat het pijn doen tussen de vingers. Dan ontstaat er een spagaat.

Mensen verschillen nou eenmaal, waarmee het communistische ideaal van de totale gelijkheid een utopie is. En zijn er nou echt mensen die hun vrijheid willen opgeven voor gelijkheid? Ik niet in ieder geval. Ik denk dat ik liever in het midden blijf, waar de balans tussen vrijheid en gelijkheid heerst. Bovendien willen mensen nou eenmaal macht en invloed, of in ieder geval een aanzienlijk deel van de mensheid. Waarmee er altijd een groep zal zijn die de macht naar zich toetrekt en een nieuwe elite zal vormen binnen die samenleving waarin iedereen zogenaamd gelijk is.

Zo zal het altijd gaan – en tegenvoorbeelden die bewijzen dat het communisme wel werkt bestaan simpelweg niet. Neem zelfs niet de Israëlische kibboetsen. Prima dat mensen de vrijheid hebben om ervoor te kiezen in kibboetsen te gaan wonen. Heerlijk toch, zo'n vrije wereld? En zo heb ik gelukkig ook de vrijheid om het niet te doen dus. Gelukkig maar, want het lijkt me helemaal niks. Het is mij verder best dat mensen er voor kiezen om binnen een vrije democratie op microniveau communistisch te leven. En op zo'n kleine schaal waarin men verder vrij is om er wel of niet aan mee te doen kan het best werken. Kan verder ook niet zo heel veel kwaad zolang ze het niet anderen door de strot gaan duwen.
Dat kapitalisme ‘faalt’ is nou eenmaal part of the system, waar mensen zijn falen zaken en via de democratie hebben we er min of meer zelf voor gekozen ook. En als je het er niet mee eens bent, ben je ook vrij om ertegen te stemmen of wellicht via een andere democratische weg het te proberen te veranderen. Maar laat het nooit meer gebeuren dat er zo'n muur moet komen, zo'n onmenselijk totalitair systeem wat mensen door de strot wordt geduwd en waar gruwelijk geweld niet wordt geschuwd.

Ik laat jullie achter met een mooie historische quote van Winston Churchill: 'Democracy is the worst form of government, except for all those others that have been tried.'