Galts Gulch, Libertopia in wording
Voor degenen die de overregulering, overbelasting en overheid als zodanig in Nederland te veel is geworden, is er nu een ontsnappingsmogelijkheid: Galts Gulch te Chili, tussen de zee en Santiago in gelegen.
Er is zeevis, gekweekte vis, alle citrusvruchten die je kunt verzinnen, perziken, amandelen, pompoenen, t-bonesteaks en natuurlijk heerlijke wijn; alles gaat er verbouwd worden. Er is een miljoenenstad, een strand en een skigebied op drie kwartier rijden. Er is lekker weer, mooie natuur, een uitgestrekte valei en bouwgrond voor nog geen 7 euro per vierkante meter.
Als je je nu als Founder aanmeldt, krijg je na drie jaar het gehele ingelegde geld terug. En je bent dan eigenaar van een enorme lap grond in de valei. Allemaal zelfvoorzienend, met eigen waterbronnen, eigen energieopwekking, eigen scholing en erkend eigendom. En natuurlijk geen of nauwelijks belasting. Dat de voetafdruk van de Chileense overheid slechts 24% van het BBP is in plaats van de schokkende 50% BBP van de Nederlandse overheid helpt daar bij. Maar bovenal: vrijheid is het uitgangspunt voor iedereen die in de valei woont. Er is geen overheid. Nou ja, nauwelijks, Chili zal toch wel iets aan belasting komen eisen denk ik. Libertopia is daar. Nou ja, het komt er allemaal volgens de website. Of u er even heen wilt gaan, een stuk land koopt en het vervolgens waarmaakt. Wat mooi zou dat zijn, toch? Ik vind van wel.
Het is geïnspireerd op de valei waar John Galt in Atlas Shrugged zich terugtrok met de stakers. Een precieze kopie is het niet, want Galts Gulch uit het boek van Ayn Rand was een fata morgana, die enkel door de stakers bewoond werd en gevonden kon worden, maar voor de buitenwereld niet eens bekend was of zelfs zichtbaar was. Galts Gulch in Chili is wel zichtbaar voor de buitenwereld. Er wordt zelfs reclame voor gemaakt. En hoewel er geen meesters of onderdanen zijn, is er wel een ruimtelijk masterplan in ontwikkeling, want in Chili kun je van landbouwgrond geen bouwgrond maken zonder masterplan. Ook is er de zelf opgelegde regel dat er geen genetisch gemanipuleerde producten verbouwd mogen worden en is zelfvoorzienende energie een must. Wat al behoorlijk begint te lijken op de wereld die we ook hier zien. Maar je mag wel twee vuurwapens bezitten en letterlijk de vruchten van je eigen arbeid behouden. Ook is de voorfinanciering zodanig geregeld, dat de eerste inschrijvers en Founders goedkoper in kunnen schrijven en meer rechten hebben dan latere bewoners. Er is een ballotagecommissie, dus open grenzen hebben ze niet. Het is dan ook een gated community. Wat al een stuk minder vrij klinkt, maar goed, het is er in de echte wereld. Nou ja, bijna dan. De percelen van de Founders en de percelen van 5000 m2 zijn al bijna uitverkocht. Maar er is nog plek voor u.
Het team van Galts Gulch zoekt nog marketingmensen, administratieve mensen, boeren, constructeurs, ingenieurs en architecten. Niets staat libertopia meer in de weg op een paar kleine lettertjes na. Zo is het niet zeker dat het masterplan wordt goedgekeurd. Dan krijg je je geld binnen 10 werkdagen terug, dus dat is niet onoverkomelijk.
Het enige wat me echt te mooi lijkt om waar te zijn, is dat je als Founder voor ongeveer 300.000 euro 80.000 vierkante meter landbouwgrond kan kopen en je geld na drie jaar terugbetaald krijgt met behoud van de bouwgrond. Bovendien kan je er als Founder voor kiezen om anderen je landbouwgrond te laten bewerken waaraan je 70% van de nettowinst kunt vragen, zonder zelf het land te hoeven bewerken. Iets wat te mooi klinkt om waar te zijn, is nooit waar. Dit lijkt te veel op een ponzi-schema. Maar je kunt ook 5000 m2 bouwgrond kopen voor 33.000 euro en dan zit je niet in dat ponzischema.
Zo na de vakantie lijkt het me een fascinerend idee om met mijn gezin naar een vrijheidsminnende valei in Chili te gaan, daar architect te spelen, in ruil voor tegenprestaties van de andere valeibewoners, te leven van de vruchten van mijn grote lap grond, te kunnen skiëen, naar het strand te gaan, met de stad binnen handbereik. En zelf midden in de natuur te zitten aan het einde van de dag op mijn veranda, vanwaar ik op lege blikjes kan schieten. Of waar ik gerookte vis of gebarbequede t-bonesteak met citroen en wijn, met vrouwlief en de libertarische buurtjes, kan eten zonder geld in te leveren. Een onweerstaanbare gedachte. Het lijkt een droom, die ook wel eens een nachtmerrie kan worden, maar het ligt bijna voor het grijpen, dat libertopia. Nu was er natuurlijk ook al een vergelijkbaar initiatief in New Hampshire, maar daar is het veel te koud.
Ik zal aan de achterblijvers in Nederland denken in dit overgereguleerde, overbelaste overheidsland en weemoedig op u proosten. Of gaat u mee naar Galts Gulch? En ga ik zelf ook mee? Het is het overdenken en het dromen waard in ieder geval. Maar of ik het ook durf? Ik weet het niet.
