De Rijksrecherche heeft een aantal fractievoorzitters ondervraagd in verband met lekken uit de zogenaamde Commissie Stiekem. Alle informatie die in deze commissie besproken wordt is geheim. Toch heeft iemand gevoelige informatie gelekt. De rijksrecherche probeert nu te ontdekken wie dat gedaan heeft.
De officiële naam van deze commissie is de Commissie van Toezicht betreffende de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (CTIVD). Tijdens een bijeenkomst van de commissie is bekendgemaakt dat de Nederlandse inlichtingendienst 1,8 miljoen metadata aan de Amerikanen hadden verstrekt. Hoewel dit in principe zeker problematisch kan zijn mocht geen van de aanwezigen die informatie publiek maken. Toch is dat precies wat er gebeurd is.
Om de bron van het lek te vinden gaat de recherche ook alle telefoongegevens na van de betrokken fractieleiders én van de NRC-journalist die dit verhaal uiteindelijk naar buiten bracht. Op die manier hoopt de recherche de bron te vinden.
VVD'er Halbe Zijlstra van de VVD is de voorzitter van de commissie. Hij heeft dan ook aangifte gedaan van een misdrijf - het lekken van geheime informatie. Daarna is de recherche dus in actie gekomen.
Interessant genoeg is niet iedere fractievoorzitter verhoord. Zo laat de PvdA weten dat Diederik Samsom niet eens wist dat er onderzoek werd gedaan: de recherche heeft hem geen enkele vraag gesteld. Dit betekent dat hij er later alsnog aan moet geloven... of het betekent dat de recherche een aardig idee heeft van wie er waarschijnlijk achter zit (of wie erachter kunnen zitten), en daarom alleen verdachte fractievoorzitters aanpakt.
Het verhaal over het delen van metainformatie werd kort na publicatie een waar hoofdpijndossier van het kabinet, al helemaal nadat bekend werd dat minister Plasterk de Kamer niet volledig of juist geïnformeerd had. Hij zei namelijk dat de belgegevens afgetapt waren door de Amerikaanse inlichtingendienst de NSA. Dat bleek niet waar te zijn: de informatie werd verzameld door de Nederlandse inlichtingendienst en vervolgens doorgespeeld aan de Amerikanen. Verschillende leden van de Tweede Kamer zeiden dat onacceptabel te vinden.
Desalniettemin overleefde Plasterk uiteindelijk een motie van wantrouwen, wat eerst en vooral kwam doordat zijn eigen partij de PvdA en coalitiegenoot VVD hem bleven steunen.