'Filosoof' Sid Lukkassen woedend op DDS: "Roddel en achterklap!"

Zelfbenoemde filosoof Sid Lukkassen is woedend op De Dagelijkse Standaard. In een verklaring aan deze website laat hij weten dat DDS in zijn ogen een "hoog rellerig" karakter heeft, en dat hij de kritiek op hem in een artikel geschreven door Tim Engelbart absoluut niet kan waarderen.

"De Dagelijkse Standaard zie ik als een website waarop aan de lopende band blogs voorbijkomen met een hoog rellerig c.q. ‘activerend’ karakter. Soms zijn de blogs origineel en steekhoudend, vaak ook gaan ze gaan ze er met gestrekt been in, volledig ‘ad hominem’ oftewel op de man, niet de zaak. Vele bijdragen blijven steken op het niveau van roddel en achterklap," aldus de man die er vooral om bekend staat dat hij volstrekt belachelijke extreme theorieën rond gooit en/of de theorieën van anderen een beetje anders verwoordt om ze vervolgens in boekvorm te gieten.

"Toen ik een blog met een felle aanval op mijzelf zag langskomen, trok ik hooguit een wenkbrauw op. ‘Clickbait sites are gonna clickbait’, was mijn gedachte. Weerman Gerrit Hiemstra moest het er laatst ontgelden omdat hij porno keek; politici zoals Kuzu en Sylvana Simons worden elke dag neergesabeld. Zij voelen ook geen aandrang om erop te reageren, was mijn eerste gedachte, dus lekker laten gaan..."

Maar, helaas die houding kon de 'filosoof' van alt-rechts Nederland toch niet imiteren (dit in tegenstelling tot de inhoud van veel van zijn 'ideeën'). "Nu wil het geval dat de aanvallen van zo een felheid en agressie zijn, en dat ook de mede-auteur Ton Nijhof wordt meegetrokken, dat ik toch even de mogelijkheid te baat grijp om het boek waarover het gaat, ‘De Afrekening’ (deze herfst verscheen het bij uitgeverij Contour), in het juiste licht te stellen," aldus Lukkassen die de situatie meteen aangrijpt om zijn boek maar weer te pluggen. "Deze gang van zaken illustreert een bedreiging voor onze publieke discussiecultuur en representatieve democratie. Namelijk mensen neersabelen zonder wederhoor, beschadigende hitpieces de wereld in brengen zonder de zaak vanuit hun ervaring te belichten. Met dan pas later ergens achterin een correctie als de verwijten niet bleken te kloppen, of zelfs helemaal niet," gaat hij verder terwijl de digitale tranen over zijn digitale wangen rollen.

Vervolgens neemt Lukkassen het voor de goede orde even op voor Haye van der Heyden, de man die onlangs gedwongen opstapte bij Ongehoord Nederland. "Ik geef nog een voorbeeld van waarom deze werkwijze schadelijk is voor ons publiek debat. Haye van der Heyden kreeg de vraag in de maag gesplitst: 'Zou Holocaust-ontkenning bij u ook een platform krijgen?' Vooropgezette frames en insinuerende vragen vergiftigen onze maatschappelijke communicatie omdat kun je nooit antwoord kunt geven."

Want, gaat Lukkassen verder, "Zegt Haye: 'Nee natuurlijk niet', dan is het antwoord: 'Maar klimaatontkenning krijgt dan wel een platform bij u? Dat is hypocriet! Kennelijk bent u niet consistent in het omgaan met de vrijheid van meningsuiting!'," waardoor hij kritiek op het klimaatevangelie meteen maar even vergelijkt met holocaustontkenning. Lekker bezig, jongen. "Zegt hij: 'Het moet ook aan bod kunnen komen, zij het met kritiek', dan is het: 'Aha! Dus u bent écht een platform voor complotdenkers! U ontkent de Holocaust!"'

"Met zulke framing kom je de wedstrijd in met 2-0 achterstand op de teller. Velen denken, 'bekijk het maar, ik schrijf niets meer'," stelt Lukkassen vervolgens.

Was het maar zo, Sid. Was het maar zo.

Hilarisch genoeg stelt Lukkassen dat het gevolg van bovenstaande zou zijn dat "de onvrede ondergronds gedreven wordt en omslaat in rancune."

Dat is ronduit vermakelijk aangezien types als hij en de zijnen natuurlijk juist ontzettend rancuneus zijn. Het houdt maar niet op. Ze zijn boos. Nu, morgen, overmorgen. Die idiote omroep wordt zelfs "Ongehoord Nederland" genoemd -- terwijl online alle types rechts het helemaal voor het zeggen hebben en links er niets van bakt.

"De verleiding is nu groot voor publicisten die een appeltje met mij te schillen hebben, om dit aan te grijpen. Eigenlijk niveautje ‘Baudet slopen’ en daarvoor romancitaten misbruiken. ‘De Afrekening’ is natuurlijk wel ‘tongue in cheeck' [hij bedoelt natuurlijk: cheek] geschreven; Ton heeft, credit where credit is due, de meeste penvoering gedaan in een zomer die voor mij toch al overvol was," zeurt Lukkassen verder.

Maar, goed nieuws: "We zien in ieder geval de humor in van de verontwaardiging die dit oproept bij mensen die het in alle waarschijnlijkheid niet hebben gelezen."

Je zou denken: die humor zien we totaal niet terug in je gejank, maar misschien dat Lukkassen onderhand zo rancuneus is dat hij "rancune" en "humor" niet eens meer van elkaar kan onderscheiden. Wie het weet mag het zegen.

Tot slot, laat Lukkassen weten: "Een roman moet je nu eenmaal niet letterlijk nemen. Ik zou dus zeggen: lees voordat u oordeelt."

Ah ja, dat boek. Nou, Sid, zullen we dan voor de vriendelijkheid maar even linken naar dat ding op bol.com? Nou, hier is het dan, jongen. Geen dank.