Filmpje! Hiddemeister: 'Kinderpardon is een vorm van rechtsongelijkheid'

Volgens hem verandert er niets aan de omvang van het asielprobleem en zou het kinderpardon 'een aanzuigende werking' hebben. Verder ziet de Hiddemeister het kinderpardon een typisch voorbeeld van rechtsongelijkheid. Daar moeten we hem wel gelijk in geven. Zo zijn tal van kinderen de deur gewezen en die zitten nu in land van herkomst van henzelf (of ouders). Die kijken dan naar de tv en zien dat zij wel zijn uitgezet en hun vriendjes niet. De laatsten hadden het geluk dat ze mochten blijven puur en alleen omdat een paar partijen hun mening veranderden.

Hiddema ziet de wijze waarop het kabinet is omgegaan met het wijzigen van de procedures als een achteruitgang: 'het is een jungle geworden zo.' En daar heeft de Hiddemeister een punt. Vanuit juridisch oogpunt gezien is het kinderpardon natuurlijk een drama, maar voor de gewortelde kinderen is het een feest. Het is een tegenstelling tussen enerzijds het hanteren van het principe van rechtsgelijkheid en de handhaving van de wetten en de politieke wens om te komen tot bepaalde gewenste uitkomsten, zoals het bieden van zekerheid of barmhartigheid met individuele 'schrijnende gevallen'.

Volgens Hiddema verandert er ook weinig aan de problemen rondom de asielprocedures. Die veranderen nauwelijks en het 'afschaffen van het kinderpardon' is een leugen. Volgens hem is er zowel de jure als de facto weinig verandert. Zo kan er nog steeds gestapeld worden met procedures en zijn de kleine wijzigingen onvoldoende om een echte oplossing te bieden. In ieder geval hebben de partijen in de Tweede Kamer hun pleziertje wel weer gehad.