Hij heeft gelijk.
Tijdens het Tweede Kamerdebat over
Michael Panhuis en de wijze waarop die vrij kon rondlopen, ondanks het feit dat hij vreselijke misdaden had gepleegd, waardoor hij de arme
Anne Faber kon vermoorden, deelde
Theo Hiddema de vreselijke details van Panhuis' misdaden met zijn collega's. Die klaagden daar vervolgens over. Het zou heel vervelend zijn voor de nabestaanden van Anne Faber, voor de gewone kijker van het debat, en ga zo maar door. Geen noodzaak om die details te delen! Doe nou niet.
Achteraf sprak het Forum voor Democratie-Kamerlid met Ernst Lissauer. In dat gesprek legde hij uit waarom hij die details wél deelde, ondanks het gezeur van zijn mede-parlementariërs.
"Je moet toch aantonen dat bij de leiding van de PI grote fouten zijn gemaakt?" vraagt Hiddema op retorische wijze. "Men heeft bij de PI, in Den Dolder én in Vught, nooit geweten wat verschrikkelijks die man had gedaan. En dat was een bizarre verkrachting. Dat was een verschrikkelijke verkrachting. Dat was een verkrachting door een psychopaat. En dat wisten ze niet."
"In Vught is hij op een afdeling geplaatst om een betere structuur te krijgen wegens zijn agressie," gaat Hiddema verder. "Nou dat is bezopen. Hij zat daar voor een gruwelijk seksueel delict en de directeur wist het niet. En die heeft ook helemaal niet onderzocht -- wat ik wél heb gedaan. Het is heel simpel. Je kunt het op Internet vinden, het hele vonnis, en dan zie je wat die man gedaan heeft. Wat die man gedaan heeft is bepalend voor zijn psyche. Die heeft zich compleet geuit in die gruwelijke daden. Hij heeft twee meisjes in elkaars bijzijn verkracht op een gruwelijke manier -- wil het er verder niet meer over hebben -- maar hij heeft ze ook nog onderling seksuele contacten laten voltrekken. Het is bar en boos. Hij heeft ze bedreigd met een pistool, en achteraf heeft hij gezegd tegen een getuige, 'het is een hoogtepunt in mijn leven.' Nou, hoe gek wil je wezen!? En daar wisten ze niets van. In Den Dolder niet, en in Vught niet."
"Nou, en dan maak ik ze hier wakker, dan schud je ze wakker, en dan beginnen ze te mekkeren over de toon van het debat. Dat hadden ze moeten wéten. Toen hij in Vught is gekomen had de directeur moeten zeggen, 'Wie ben jij en wat heb jij gedaan?' Hij heeft nooit een intake gehad. Dat is bezópen. En ze zetten hem op een afdeling waar niet over zijn zedenverleden wordt gesproken maar over zijn agressiebeheersing en over de structuur. Dat is toch van den zotte?"
En toen waren we er nog niet. De officier van Justitie had toestemming moeten geven voor het verlof van Panhuis. De directeur in Den Dolder had de officier moeten vragen wat die daarvan vond. Maar dat heeft hij nooit gedaan. Dat is, aldus Hiddema terecht, volstrekt onacceptabel. Want als de officier van Justitie gevraagd was had die mogelijk gezegd dat het verlof niet door moest gaan gezien Panhuis' verschrikkelijke verleden, waarvan hij wél op de hoogte was.
Dat is dus niet gebeurd.
Nou zijn er Kamerleden die beweren dat het om systematische fouten gaan, maar zoals Hiddema uitlegt -- ja, inderdaad, met behulp van die verschrikkelijke details van de verkrachtingen -- is dat niet het geval. De directeur in kwestie is verantwoordelijk voor dit alles. Misschien dat er systematische fouten zijn, maar die hebben hier niets mee te maken. "Hier is het gewoon gemakzucht geweest van mensen," aldus Hiddema. "Dat heeft niets met werkdruk te maken, dat heeft te maken met professioneel handelen en nieuwsgierigheid."
Daarom, zegt Hiddema (en hij heeft daarin gelijk), is het tijd voor een "een duidelijk signaal, een demonstratieve kracht verbonden" aan het handelen van de directeuren van de PI's in Vught (die een heerschap dat wél geïnteresseerd was in de handel en wandel van Panhuis liet weten dat Panhuis zogenaamd een modelgevangene was) en Den Dolder. Namelijk: ze moeten weg. En snel een beetje.
Er valt weinig op en aan te merken op het relaas van Hiddema -- en op zijn redenen om al die gruwelijke details te delen in de Kamer. Dat andere Kamerleden dat niet inzien is hún probleem.