Feministisch experiment gefaald: vrouwen komen niet door de keuring van het Korps Mariniers

Ooit stond het principe van gelijkwaardigheid centraal in onze samenleving. Dit betekende dat erkend werd dat iedereen anders was -- verschillende talenten, verschillen qua intelligentie, verschillen qua kracht, en jawel, verschillen tussen mannen en vrouwen -- maar dat iedereen desalniettemin respect en waardering verdiende. Iedereen was net zoveel waard, hoewel er zeker verschillen waren tussen verschillende mensen.

Dat principe van gelijkwaardigheid is onder aanvoering van socialisten en feministen vervangen door het principe van gelijkheid. Er wordt ons nu dagelijks verteld dat we niet alleen even veel waard zijn, maar dat we zelfs precies hetzelfde zijn. De 'verschillen' waar we het over hebben komen puur voort uit de cultuur.

Wat krijg je dan? Nou, belachelijke maatregelen om vrouwen het Korps Mariniers in te krijgen, bijvoorbeeld. Het gevolg laat zich raden:

Hoe hard feministisch links ook roept dat vrouwen dit soort banen willen hebben -- en vooral ook dat ze die moeten willen hebben -- uit de praktijk blijkt precies het tegenovergestelde. Vrouwen zitten er helemaal niet op te wachten om zich bij de Mariniers te voegen.

En de paar vrouwen die het toch probeerden? Nou:

Nee! Dit is wel héél schokkend! Je zou bijna denken dat mannen en vrouwen toch niet helemáál gelijk zijn. Wel gelijkwaardig, natuurlijk, maar niet gelijk. Het Korps Mariniers wordt gevormd door de lichamelijke elite van de mannen. Zelfs vrouwen die voor hun geslacht bijzonder sterk, fit, en energiek zijn kunnen daar niet tegenop.

En nee, dat komt niet door cultural conditioning, doorgeslagen feministisch volk, maar doordat er inherente verschillen zijn tussen de twee geslachten. Mannen kunnen in principe sterker, sneller, en krachtiger worden dan vrouwen. Dat maakt mannen niet meer waard, maar het betekent wel dat vrouwen nu eenmaal niet op hetzelfde niveau kunnen opereren als de beste, sterkste mannen.