Assad herovert met hulp van Iran olie- en gasvelden in Raqqa: de Syrische dictator lijkt 'here to stay'

Het Westen eist al jaren dat Bashar al-Assad opstapt. Die kans lijkt nu verkeken.

Toen de 'burgeroorlog' begon in Syrië eiste het hele westen dat dictator Bashar al-Assad opstapte. Hij zou onmiddellijk moeten verdwijnen, die vuile autocraat. Later -- toen de strijd maar doorging en juist ISIS een steeds groter probleem werd -- veranderde dat in een eis dat hij uiteindelijk zou moeten opstappen.

Nou, ik wens Amerika en Europa veel succes bij dat project. Zoals zaken er nu voor staan blijft Assad echt wel even zitten. Zijn troepen heroveren namelijk een steeds groter gebied... en dan heb ik het niet alleen over dorpjes met koeien en schapen, maar ook over olie- en gasvelden.

Het Westen zal natuurlijk bijzonder blij zijn dat ISIS nu écht op het punt van omvallen staat, maar het succes van Assads troepen zal ze een doorn in het oog zijn. Hoe machtiger Assad weer wordt, hoe kleiner de kans dat hij akkoord gaat met een deal waarbij hij de macht verliest en razendsnel naar, zeg, Rusland of Iran emigreert.

Het moge duidelijk zijn: Assad gaat de komende jaren nergens heen. ISIS zal uiteindelijk militair verslagen worden, maar wat Assad betreft, die blijft nog wel even zitten.

En zo heeft het grote avontuur in Syrië op epische wijze gefaald. Het Westen wakkerde de onrust bewust aan in de hoop dat het in het opstappen van Assad zou resulteren. In plaats daarvan nam een terroristische organisatie (ISIS) de macht over een enorm gebied in handen, en werd de strijd tegen Assad opeens een oorlog tegen terreur. We zijn nu nog steeds bezig om ISIS te verslaan, terwijl Assad razendsnel sterker wordt. Als alles uiteindelijk achter de rug is zal Syrië dus precies zijn waar het vijf jaar geleden was -- hoewel minus hondderduizenden zo niet miljoenen burgers die de afgelopen jaren om zeep zijn geholpen door de verschillende legers en terreurgroepen.

Zal het Westen de belangrijkste les van het Midden-Oosten nu eindelijk eens leren? Namelijk dat je geen oorlog ontketent om je 'principes' te verspreiden? Dat je weliswaar soms in oorlogen terecht kunt komen, maar dat je enige doel dan moet zijn om jezelf, je bondgenoten en je belangen veilig te stellen, en niet om een hele cultuur te veranderen?