Op de site van Elsevier leggen experts in onderhandelen, in beroep en ervaring, Tim Masselink en Elske Doets uit wat de ambtenaren, diplomaten en wereldleiders moeten tegenover Donald Trump. Tot nu toe reageert de Europese Unie op een zeer voorspelbare manier en dat is juist het aspect wat veranderd dient te worden. Donald Trump is een outsider volgens hen, een pestkop en je moet hem ook zo behandelen. Niet volgens de voorspelbare politieke en diplomatische regels. Het staat 1-0 voor de onvoorspelbare leider van de Verenigde Staten. Vanuit die positie is het moreel veel lastiger om 2-0 te scoren: dat wil zeggen nog een ronde sancties op te leggen. Maar door de zet van de Europese Commissie is het nu 1-1. We doen mee in Trumps wedstrijd. En na 1-1 volgt, gelooft u ons, 2-1. Want die vervelende Europeanen treffen nu Harley en Levi’s. De troetelbaby’s van iedere Amerikaanse man van middelbare leeftijd. De Commissie legitimeert de strijd van Trump door eraan mee te doen.
Wij vinden dat de Europese Commissie beter moet nadenken waarom ze tegensancties oplegt. Zoals gezegd is Trump duidelijk op een missie. Waarom denken we niet vanuit zijn belangen in plaats van te reageren op zijn positie? Kan de Europese Commissie niet iets anders bieden? Iets waarmee je je grootste handelspartner helpt, in plaats van een gevecht aan te gaan dat alleen maar verliezers kent.
Heel het artikel analyseren de twee schrijvers het gedrag van de mensen van de Europese Unie en die van Donald Trump. Ze hebben dan ook volkomen gelijk. Trump buigt de regels om zich heen en verbreekt de 'normale' diplomatische en politieke omgangsregels. Trump misbruikt de voorspelbaarheid van politici om hen dan gevangen te nemen in zijn spelletje.
Daarom moet je ook flexibel reageren en zélf onvoorspelbaar en creatief zijn. Reageren op pestkoppen en meegaan in hun manier van doen heeft uiteindelijk geen zin, maar werkt contraproductief. Ik vind het verbazingwekkend hoe Masselink en Doets het zo goed analyseren en het bij het rechte eind hebben. Het is ook triest dat de politici van de Europese Unie het zelf niet inzien. Misschien zitten ze te veel vastgeroest in hun eigen manier van denken en van hoe het altijd zo geweest is.
