De ministers van Financiën van de Eurogroep hebben een overeenstemming bereikt. De voorwaarden waaronder landen een aanvraag kunnen doen voor een lening uit het 'coronafonds', het ESM-noodfonds, zijn voor alle ministers acceptabel. De vraag is echter of de uitwerking ervan dat straks óók nog is.
Directe en indirecte zorgkosten zouden met dit fonds, in ieder geval gedeeltelijk, gedekt moeten kunnen worden. Er zijn gemaakt voor dit fonds, zodat een land niet tijdens het afsluiten van zo'n lening eerst 'het boekje' op orde moet zien te krijgen, of te maken krijgt met een hogere rente op die lening.
Door hier niet zo hard op te hameren, denkt men dat het geld ook eerder daadwerkelijk goed terechtkomt. Je hoeft dan namelijk niet een deel in de economie te stoppen, zodat men ervan verzekerd is dat de rente op die lening wel blijft worden betaald. Om die reden kijkt er straks dus ook niemand mee. 'Dat lossen we later op', lijkt de mentaliteit te zijn.
En dat is dus direct het gevaar. Want, ergste geval: Italië blijkt miljarden te hebben geleend en een jaar later blijkt dat het geld wel heel beroerd terecht is gekomen. Mondkapjes die tien keer zo duur waren, medische apparatuur die wel heel vaak kapot is gegaan, you name it. Wat dan? Straks dreigen met economische sancties, midden in een enorme economische crisis, tegen een land dat vóór de coronacrisis al wankelde?
En dan richt ik me in dit voorbeeld nog alleen op Italië, maar de kans zit er dik in dat Spanje, Portugal, Frankrijk en Griekenland zich allemaal van dat fonds gaan bedienen. En die lui zijn ook niet gek, die weten ook wel wat voor economische terreur hun straks te wachten staat. Dat belooft nog wat te worden straks...