EU naar Frans voorbeeld?

Morgen zijn er verkiezingen voor het Europees Parlement, maar er dreigt (wéér) een record lage opkomst. Hoe komt dat?

Eén van de belangrijkste oorzaken hiervoor is in mijn ogen, dat de Europese instellingen niet de burger centraal stellen, maar de staat. De Europese instellingen zijn gemodelleerd naar het Franse staatsmodel. Het model dat het beroep op de 'raison d'etat' heeft uitgevonden: het voorwendsel waarmee een staat elk overheidsingrijpen over burger en bedrijf kan rechtvaardigen en afdwingen. Zoals u in de bijgevoegde link kunt lezen gaat die preoccupatie met 'de staat' als 'beschermer van het nationaal belang' erg ver terug. Met name de kardinalen Mazarin en Richelieu hebben hun steentje bijgedragen aan het Franse denken over de rol van de staat in het publieke bestel. Het belang van 'geheimen' en weinig transparantie blijkt wel uit de quote van Richelieu:

Vrij vertaald:'Het is de staat die telt, en het meest waardevolle daarvan is de 'raison d' etat', het nationale belang. Geheimhouding is de eerste essentiële voorwaarde voor een goed functionerende staat. Sluwheid kan gebruikt worden om een tegenstander te bedriegen. Om de vijand te verslaan is alles geoorloofd.'

Natuurlijk moeten we deze Machiavellistische uitspraken duiden in die tijd, waarin er nog geen sprake was van de staten zoals we die momenteel in het moderne Europa kennen (de contouren daarvan werden pas zichtbaar in de serie verdragen van de Vrede van Westfalen). Maar zoals uit het vervolg van die uitgebreide studie van lesmaterialistes.com blijkt, is de Franse opvatting over democratie bepaald niet liberaal. Haar grondwet is gebaseerd op de politieke filosofie van J.J. Rousseau, die individuele eigendom en vrijheid ondergeschikt achtte aan wat hij noemde 'de algemene wil'. Niet voor niets wordt Frankrijk in feite al tijden gedomineerd door socialisten, die steevast het primaat van de staat boven het individu stellen, terwijl dat bij vrije markt liberalen juist andersom is. Het is mijn stellige overtuiging dat de Franse opvatting over democratie uiteindelijk zal leiden tot willekeur en dictatuur. Precies wat we nu zien bij de ontwikkeling van de Europese instituten. De huidige EU beschouw ik als een anti-democratisch instituut en daar hoort de ECB wat mij betreft nadrukkelijk bij.

Het eigenaardige van de huidige tijd is nu juist, dat partijen die opkomen voor het nationale belang eerder van liberale snit zijn (behalve in Frankrijk!), die vrijheid als kernwaarde van de samenleving beschouwen, maar dat partijen die een federale staat ambiëren, juist de rechten van de individuele burger willen beknotten. De totstandkoming van het vrijhandelsverdrag tussen VS en EU, het zogenaamde TTIP, is daar een spreekwoordelijk voorbeeld van.

Dat gezegd zijnde is het de vraag of het enige zin heeft om te gaan stemmen voor een parlement, dat er voornamelijk voor spek-en-bonen zit. Men heeft ruwweg drie opties: niet-stemmen, op een bepaalde partij stemmen en blanco stemmen (als proteststem). Er zijn mensen die vinden dat wanneer je stemt, dat je dan de Europese instellingen legitimeert. En die instellingen, inclusief ons eigen parlement, laten zich weinig gelegen liggen aan de stem van de kiezer. Er is voor deze opvatting beslist wat te zeggen. We herinneren ons allemaal nog wel het referendum over de Europese Grondwet uit 2005, waar een zeer ruime meerderheid tegenstemde, maar die vervolgens toch kwam. Dát is een hele belangrijke reden waarom mensen niet meer (Europees) gaan stemmen, er wordt immers toch niet geluisterd.

Toch vind ik, alles afwegende, dat zonder meer niet-stemmen een verloren stem is. Dan kun je nog beter blanco stemmen. Aan stemadviezen, zoals sommige van mijn collega's, doe ik niet, maar het moge wel duidelijk zijn dat als men vindt dat er een halt moet worden toegeroepen aan deze anti-democratische Unie (en dat vind ik), dat men dan bij euro-realistische partijen uitkomt. Ook vind ik dat een socialistisch staatsmodel (zoals het Franse) schadelijk is voor de welvaart van een natie, welke dan ook. Je zou verwachten dat socialistische politici lessen zouden hebben geleerd uit het verleden, maar het tegendeel is waar. We hoeven bijvoorbeeld maar te denken aan de ramp die de regering Mitterand vormde destijds (1981) voor de Franse concurrentiekracht. Mitterand nationaliseerde bedrijven en banken bij de vleet, verhoogde het minimumloon en het toptarief van de inkomstenbelasting en binnen een mum van tijd kwam de Franse economie tot stilstand.

Sinds die tijd beseffen de Fransen dat ze hun staatsmodel alleen maar kunnen handhaven door het op Europese schaal te introduceren. En daarmee zijn ze al een heel eind op streek. Wilt u voorkomen dat u, uw kinderen en uw kleinkinderen onderdaan worden van een op Franse leest geschoeide socialistische heilstaat, dan moet u gaan stemmen morgen. Uit volle overtuiging.

Hier vindt u een overzicht van mijn columns en u kunt mij hier volgen op Twitter.