Recep Tayyip Erdogan is ook een meester in het vervreemden van zijn buitenlandse partners. De spanningen met de Verenigde Staten zijn snel opgelopen, de relaties met Israël zijn ook nog steeds gespannen, Egypte is in ongenade gevallen en de banden met Saoedi-Arabië zijn verzuurd. In de tussentijd lijkt Ankara de droom van een toetreding tot de Europese Unie te hebben opgegeven, ook al neemt Europa 45 procent van de Turkse export af. Dan blijft er enkel nog Iran over, waarmee er een lichte diplomatische vooruitgang werd geboekt, enkele vrienden in Oost-Azië, en het Rusland van Vladimir Poetin.
Misschien is dat wel de grootste nachtmerrie van Erdogan: om net als Vladimir Poetin een sterke leider te worden van een zwak land maar dan een zwak land zonder olie en aardgas.