Martin Sommer legt in zijn column uit hoe het Museum Ons' Lieve Heer op Solder ten onder gaat aan de nieuwe diversiteitseisen van het Amsterdams Fonds voor de Kunst. De Amsterdamse kunstsector moet meer aandacht besteden aan deze onderwerpen. Wanneer een organisatie daar (volgens het fonds) onvoldoende mee bezig is geweest, dan trekt men zo de subsidie in!
Maar ondanks het feit dat het hierboven genoemde museum daar wel degelijk flink mee bezig is geweest, waren het helaas niet de juiste soorten diversiteit, tolerantie of inclusie! Moet je de verklaring van het fonds voor de intrekking van de subsidie eens lezen:
Tolerantie en verdraagzaamheid en begrip als basisthema’s, heel goed. Maar het ontbrak aan ‘een randprogramma’ van bijvoorbeeld lezingen en debatten. Aandacht voor diversiteit en inclusie: voldoende. Maar hier ligt volgens de commissie wel een ‘grote uitdaging’ aangezien het hart van de collectie, de schuilkerk dus, ‘in de kern westers en christelijk is’.
En hop! Daar verdween hun subsidie... Het wijst op een gevaarlijk fenomeen dat zich gemakkelijk kan gaan verspreiden over heel Nederland. Een 'Inclusitie', zoals het op GeenStijl zo mooi werd genoemd, die wel even gaat bepalen wie er wel en geen geld krijgt, gebaseerd op belachelijke criteria die ronduit anti-westers en/of anti-Nederlands zijn.
De mensen die in de column aan het woord komen kunnen er met hun kop niet bij dat wat zij als 'diversiteit' beschouwen (culturele verschillen in brede zin), door de mensen van dat fonds dus helemaal niet zo wordt gezien. Die willen het liefst overal aandacht voor allerlei soorten minderheden met een (vermeend) slachtoffercomplex, zoals: vrouwen, LHBTI'ers of gehandicapten, en dan nog het liefst van kleur.
En dat begint men nu in Amsterdam dus te merken, dat zo'n Inclusitie eigenlijk tegen zo'n museum zegt: 'Jammer dat je in je dominant westerse, christelijke museum geen ruimte biedt voor lezingen over hoe zwarte lesbiennes last hebben van witte onderdrukking als gevolg van wit privilege. Geen subsidie voor jou!'
Dat zwaard van Damocles hangt natuurlijk boven het hoofd van alle bedrijven in de kunstsector, die toch afhankelijk zijn (gemaakt) van subsidie. Dat is ook de reden dat ze zich zo 'tolerant' en 'divers' profileren. Echt misselijkmakend dat dit er op zo'n manier doorgedrukt wordt. En dat het ook nog eens ten koste gaat van onze eigen kunst en cultuur, omdat het expliciet niet aan de voorwaarden voor subsidie voldoet. Hoe duidelijk wil je het hebben?!