Een goed gesprek

Ik heb geen rijbewijs. Wat ik wel heb: de mazzel dat ik vaak met Anneke mee kan rijden als we onze voorstelling ergens moeten spelen. Ik heb het druk, dus weinig tijd voor bijkletsafspraakjes. Maar zo’n ritje in de auto is altijd een goed moment hiervoor.

Anneke is een jongleur pur sang. Terwijl ze ons met een rotvaart over de snelweg manoeuvreert voert ze een verhit zakelijk gesprek, doet haar make-up, grist Juliaatjes speen uit hond Karels bek, sabbelt op de speen, stopt ‘m weer terug in Juliaatjes mond, drinkt cappuccino, pelt een banaan, schrijft nog even het laatste couplet van het maatwerk lied (dat we straks samen moeten zingen) en gebaart mij het kolfapparaat even uit de luiertas wil halen...

Naast de luiertas op de achterbank zit Juliaatje van nog geen 1, stevig ingesnoerd in haar Maxicosi, mij brutaal aan te kijken. Zij is nu al gewend aan haar extreem multitaskende moeder en kijkt zó volwassen uit haar oogjes, dat ik me afvraag of ze op een plan broedt om binnenkort op zichzelf te gaan wonen.

Het volgende moment zit ik met een zoemend apparaat op schoot, dat met een slang verbonden is met haar rechter borst. Met Annekes leven in de hoogste versnelling, rest mij niets anders dan mijn bijkletsbehoefte te parkeren tot over 17 jaar.