Donald Trump presenteert een prima running mate, maar hierom zal dat weinig uitmaken

Eigenlijk zou hij de aankondiging al eerder doen, maar door de zoveelste gruwelijke aanslag in Frankrijk donderdagavond, vond zelfs Trump het ongepast om de aandacht op hem te vestigen. Daar schijnt hij nu geen moeite meer mee te hebben, want vrijdagmiddag heeft hij zijn keuze voor running mate alsnog bekend gemaakt.

De man die Trump hypothetisch gezien zou steunen als vice-president als deze de presidentsverkiezingen van november zou winnen, is niemand anders dan Mike Pence, de huidige gouverneur van de staat Indiana. Ik zeg hypothetisch, want de kans dat de Geert Wilders van Amerika daadwerkelijk de nieuwe bewoner van het Witte Huis wordt, is minimaal.

Tot voor kort werd verwacht dat Trump een running mate zou kiezen met net zoveel energie als hijzelf, om zijn campagne nog wat extra kracht bij te zetten. Dat is Pence echter alles behalve want een veel degelijkere en misschien wel saaiere keuze dan Pence kun je niet snel maken. Het is duidelijk dat zijn campagneteam probeert om het grote, ontevreden deel van de Republikeinse partij te paaien met deze keuze. Tot op dit moment was dat in ieder geval nog niet gelukt: zo is het nog maar de vraag of prominente Republikeinen überhaupt willen spreken op de conventie van aanstaande maandag, waar Trump officieel als presidentskandidaat van de GOP zal worden benoemd.

Pence is een heel doorsnee conservatief, die qua sommige dingen lijnrecht tegenover de uitgesproken kandidaat staat. Zo moet hij bijvoorbeeld, net als het gros van de Republikeinen, weinig hebben van de overdreven rethoriek jegens vrouwen, latino's en moslims. Het is aannemelijk dat deze man daardoor iets van de twijfels kan wegnemen bij het Republikeinse electoraat, maar dat zal de twee de verkiezingsoverwinning niet weten te bezorgen. Nadelig is het feit dat Pence niet uit een zogenaamde swing state komt, een staat waar niet zeker is wat er gestemd zal worden. Indiana heeft bij de laatste vijf presidentsverkiezingen maar liefst vier keer voor de republikeinse kandidaat gekozen, waardoor dit voordeel eigenlijk teniet gedaan wordt (hoewel er twijfels bestaan of dit running matevoordeel wel echt bestaat).

Zelfs wanneer Trump de traditionele Republikeinen alsnog aan zich weet te binden, heeft hij de demografie simpelweg tegen zich. Groepen die overwegend Democratisch stemmen, zoals latino's, maken elk jaar een steeds groter deel uit van de Amerikaanse bevolking. Het is dus per definitie nodig om daar op één of andere manier toch een aantal stemmen van weg te snoepen.Daar toont Trump ook dat hij totaal incapabel is om de volgende president van de VS te worden: er zijn in de recente geschiedenis weinig politici geweest die zó onpopulair zijn geweest als Hillary Clinton, en terecht. Toch heeft Donald het voor elkaar gekregen om met zijn uitermate ongepaste uitspraken zich nóg gehater te maken dan Hillary, wat oprecht zijn grootste prestatie ooit genoemd kan worden. De waarheid is dat waarschijnlijk elke Republikein behalve Trump zou kunnen winnen van deze onbetrouwbare vrouw. Maar nee, het is dit jaar een keuze tussen twee duivels die allebei kwaad zullen brengen. Ik zou bijna zeggen: laat Obama nog maar even vier jaar zitten, en laten we het dan nog allemaal eens overdoen.